Maandag 19 mei 2014 We hadden vandaag geen wekker gezet en we werden meteen pas om 10.00 uur wakker, ontbijtje op bed om daarna met de auto op pad te gaan. We besluiten via de Pacific Coast Highway naar Malibu te gaan! Mooie uitzichten op zo'n snelweg naast de oceaan! In Malibu even op het strand gelopen, maar het wordt ons al snel duidelijk dat alle dure huizen of alle bekende mensen, in soort communities wonen, met bewaking en een groot hekwerk eromheen! Terug naar LA, met mooie stops onderweg. We gaan vandaag midden in Hollywood lunchen bij 'the Ivy", een heel bekend restaurant, waar allemaal celebrities zouden zitten te lunchen. Nou de celebrities waren vandaag vrij, want geen gezien. Het restaurant was overigens bomvol, het eten lekker, maar we zijn wel meteen failliet! Pff, je moet wel je creditcard mee nemen en geen hartklachten hebben voordat je de rekening gepresenteert krijgt! We gaan verder naar het centrum, waar we eerder geweest zijn: Chinese theatre, de walk of Fame en het Kodak Theater. We belandden in een territiorale oorlog, tussen 2 concurrerende tour-operators, maar hierdoor halveerde wel de prijs van de tour. We nemen de 2 uur durende celebritie-homes tour en rijden met ons open busje, langs allerlei huizen van bekende mensen. Zo hebben we het huis van Brad en Angelina gezien, van Julia Roberts, van Justin Bieber, van George Clooney, van Kanye en Kim, van Katy Perry, van Madonna, van Jennifer Lopez etc etc. Vaak wel achter mooie hoge schuttingen. Ook het Playboy mansion gezien en het huis waar Michael Jackson is overleden (en het betreffende slaapkamerraam) en het huis waar Marilyn Monroe is overleden. Was wel grappig om allemaal gezien te hebben! Zo is bijvoorbeeld het huis van Steven Spielberg te zien, als het huis waar Drew Barrymore in Charlies Angels in een laken naar benden springt en diende dit huis ook al voorbeeld voor het huis van Iron Man. Terug naar onze auto. Parkeren is ook grappig: we staan gewoon in een parkeergarage en moesten toch onze autosleutels afgeven, omdat we dubbel geparkeerd moeten gaan staan. We gaan nog even naar het Griffith observatory, waar we een mooi uitzicht over LA hebben bij daglicht en we besluiten nog even naar Bel Air te rijden (Yo, go home to Bel Air). Daar aangekomen, blijkt heel Bel Air, een community achter grote hekken en bewaking te zijn! We rijden terug naar Alamo en leveren daar onze auto weer in. Tanken is ook apart: je moet van tevoren betalen en dus maar gokken hoeveel erin kan! Nou we hadden 60 dollar gegokt en er gingen er 25 in.... Rond 21.30 uur terug bij ons hotel om bij de subway een lekker broodje te scoren. Erik is zijn koffer al aan het inpakken, na dit verhaaltje gaat Jantine hetzelfde doen. Helaas zit deze vakantie er bijna op :-( |
Zondag 18 mei 2014 Helaas om 5.00 uur een wake-up call gekregen, welke niet voor ons bedoeld was! Aangezien we toch wakker waren, beneden om 5.30 maar afscheid van iedereen genomen, want wij blijven als enigen wat dagen langer in LA. Nog uurtje terug in ins bedje gestapt, om om 8.00 uur eerst een ontbijtje te scoren bij de pomp-winkel om daarna een auto te gaan huren bij Alamo. We hebben nog even getwijfeld om zo'n superdure sportwagen cabrio te huren en daarmee heel stoer met je arm op je deur naar buiten stekend te gaan cruisen over bv Rodeo-drive, maar ach: ze trappen er toch niet in dat wij beroemd zouden zijn met ons cargo-broeken en geen maatje 36-hebbende! Dus het wordt de goedkoopste compact car, wat volgens ons een goede ruime middenklasser is. Eerste wat de in de navigatie invoeren: Disneyland in Anaheim! "the happiest place on earth'! We zijn er zo, nu het parkeren nog. Wat staat dat slecht aangegeven zeg, we zijn met rondjes rijden zo een half uur verder en het is megadruk! Met de shuttle bus van de parkeerplaats naar de ingang om in de volle zon in de rij voor de kassa te gaan staan! We missen Loes en de gehele organisatie nu al en het is nog geen 10 uur! Volgens ons is het nationale Disney dag ofzo, want het is mege-mega-megadruk en we worden gek van al die kinderwagens! Oja: iedereen heeft van die Minnie of Mickey mouse oren op. Geloof me: dat is leuk en schattig tot je derde, daarna wordt het sneu, zeker als je de 30 bent gepasseerd! En iedereen heeft Disney kleding aan. Wat we net zeiden over de Mickey-oren, geldt zeker ook voor die rode Minnie jurk met van die witten stippen! We beginnen met een uur in de rij bij Space Mountain, daarna hebben we het 'Fast Pass principe' door. Ook bij Space Mountain geldt voor Jantine voor: gewoon ogen dicht knijpen en kin op de borst en dit ritje duurt ook maar kort. (levert wel schitterende foto's op bij de uitgang van de atractie). Enorme rijen overal, oplopend tot 75 minuten, maar dank zij onze fastpass-techniek en wat geluk, overredingskkracht en lief personeel, hebben we alle attracties kunnen doen: Big Thunder Mountain Railroad, Matterhorn Bobsleds (waar Erik zo lekker ruim in pastte gezien de zithouding en langere bovenbenen), Indiana Jones Adventure (vonden we de leukste rit van de dag, echt anders dan anders), Mark Twains Riverboat, de Railroads, de Enchanted Tiki bar, Star Wars simulatie etc! We hebben ook de Disney-parade gezien: sommigen zaten al een uur voor aanvang klaar op de beste paradeplekken. Wij gingen op het laatste moment, wel lief lachend voor een paar gehandicapten in rolstoel op de grond zitten en hadden ook een prima uitzicht! 3 enorme ijsje op (die van Erik werd fout bereid, en dus kregen we een extra ijsje), nou we werden misselijk van zoveel ijs en hadden meteen gegeten en gedronken voor vandaag. Gewacht tot 21.25 uur, toen begon het vuurwerk! Echt een mega prachtige show, wauw, wauw, wauw, met een vliegende Tinkerbell en een vliegende Dombo. Na de show op naar 'Rivers of America', want hier begon om 22.30 uur de show Fantasmic, met Mickey and Friends! Was cool om te zien met al dat water, de projecties, vuur en vele lampjes. Toch wel een beetje gaar, weer terug naar de auto en terug naar ons hotel. Jantine kon amper wakker blijven, maar we lagen rond 1.00 uur in ons bedje! |
Zaterdag 17 mei 2014 Vandaag iets uitgeslapen, want we gaan naar de Universal studios! Eerst een ontbijtje bij de Mac naast ons hotel, niet echt super, maar het vult. Even wachten op 2 anderen en we kunnen op pad. Chaffeuse van de dag, is eigenlijk race-coureur en heeft ze een zeer zware rechter voet, dus we zijn er zo. Voor de ingang van de Universal studio's staat die grote zilverkleurige wereldbol die zo draait, dus meteen allemaal even op de foto. Onder aanvoering van reisleidster Dionne besluiten we meteen het verste item te pakken: de studio tour. We beginnen met allerlei studio's van de buitenzijde te aanschouwen en horen wat hier allemaal is of wordt opgenomen. Net als we beginnen te denken "gaaaaaap, dit is wat saai" belandden we ineens in een mega 3D ervaring met King Kong en beweegt ons karretje alle kanten op. Ook mooi om daarna allerlei filmsets te zien, zoals de set van Jaws (grappig dat dit 30 jaar geleden een enorm enge film was, maar die nu gedateerd over komt) en de set van War of the Worlds van Tom Cruise, en de set van desperate housewives. We zijn inmiddels een illusie armer: alles is hier nep! We gaan verder naar Simpsons the Ride, een 3D simulator, waarbij het lijkt alsof je over een achtbaan gaat, of overal tegenaan botst, maar je gewoon wat heen en weer gaat in een karretje. Terwijl Jantine al wat misselijk is, stappen we hierna toch vrolijk in Mummy, the ride. Een achtbaan in het donker (ach, je knijpt zowel Erik als je ogen dicht en je bent er zo). Om wat af te koelen, gaan we daarna in Jurrasic Park: het begint rustig met een vaartochtje in een soort grote opblaasboot, totdat we vlak voor het einde naar beneden stortten en met name de eerste rij zeik- en zeiknat wordt! Gelukkig zaten wij op de rij erachter en hebben we enkel wat druppels, terwijl bijvoorbeeld Emiel om 5.00 uur die middag nog natte atributen uit zijn camera-tas kon vissen, en ook zijn camera het helaas onder al die nattigheid heeft begeven. Om iedereen een beetje op te laten drogen, lekker geluncht in de zon, om daarna na Transformers 3D te gaan. Wij vonden dit de heftigste simulator van de dag. De NBC universal attributen-shop viel tegen (behalve de DeLorean van back to the future was het hier maar saai). Shrek in 4D was ook weer een simulator, deze keer in een grote zaal, inclusief wat spuug, maar Shrek blijft leuk. De special effects stage, was een klassiek voorbeeld van Amerikaanse humor, maar de special effect waren wat matig (dat van die groene schermen etc wisten we al lang). Dispicable Me, was uiteraard een volgende simulator ride. The Blues brothers staden nog op en we hadden enorme lol in the house of horrors! Jantine en Anja mochten voorop, nou die mannen van ons hebben ons uitgelachen, wat kunnen wij gillen van al die enge mannen die ons ons in het donker besprongen! De show van Animal Actors, was top: goed luisterende hondjes, wat katten, cavia's, kippen, duiven, wasberen en papagaaien. Dieren zijn schattig en Dionne had een klik met een vogel, die Rob's 20 dollar steelde ;-). Het is inmiddels 18.00 uur, we hebben nog een uutje, maar zijn allemaal best moe. De rest van de groep besluit lekker ergens te gaan zitten, terwijl wij met Anja en Emiel, nog naar Waterworld te show gaan. Dit was volgens Loes geen leuke show, nou wij vonden hem juist wel spectacualair met water, vuur en stunts. Rond 20.00 uur weer terug in ons hotel, even omkleden om te gaan dineren bij de Mac. We hadden vanmorgen namelijk al gezien dat na 21.00 uur happy hour begon, dus 2 BigMacs halen en 1 betalen. Wij hadden geen trek en hebben dus enkel maar een lekkere milkshake op. In de bar van het hotel, onze allerlaatste gezamelijke drankje op en hebben we de vakantie geëvalueerd met een lach en een traan. Wat hadden we het mooi! Rond 23.30 uur ons bedje in. |
Vrijdag 16 mei 2014 Na een heerlijk nachtje verlaten we Palm Springs, om op weg te gaan naar Los Angeles. Aangezien dit geen hele lange afstand was, waren we hier al voor de middag. Ja ja, het wordt drukker op de weg en we zien de skyline van Los Angeles al voor ons opdoemen. Oja, we hebben vandaag twee extra dames als verstekelingen opgepikt: de zus en schoonzus van Loes. Eerste stop in LA: Olvera street, het oudste deel van de stad, welke hier ooit gesticht is. Het is nog ochtend en de zon brand al flink en we zweten al bij niets doen. We lopen een stukje over de markt, het lijkt hier wel klein-Mexico. Verder door LA: we stoppen bij de Walk of Fame. Hadden we toch iets anders bij voorgesteld, deze walk is erg uitgebreid, maar soms niet erg opvallend. Bovendien kennen we driekwart van de namen die hier liggen niet. Ook wat hand- en voetafdrukken voor het Chinese theatre op de foto gezet en we proberen het Hollywood bord in de verte te fotograferen, maar er hangt hier te veel smog. Door langs Hollywood, komen we aan in Beverley Hills, waar we eerst een stukje lopen op Rodeo Drive. Helaas is ons banksaldo hier echt niet toereikend genoeg voor, dus houden we ons maar bezig met 'celebrity spotting'. Iedere dure bak en die dan ook nog eens wat geblindeerd is, wordt door ons geheel in de gaten gehouden. Helaas voor Jantine geen Bradley gezien :-( Niet echt de woningen van de Rich & Famous gezien, want die zitten achter hoge hekken of bewaking. We gaan verder richting Santa Monica Beach. Het is flink zonnig en loeiheet, we hopen een een verkoelende zeebries. We lunchen wat met ons 8-en, om daarna op tandems en losse fietsen, te gaan fietsen richting Venice Beach. Die tandems zijn erg lollig en met name Fenna en Lisa hebben wat moeite om op het fietspad te blijven en rijden dan ook zo het supermooie strand op. Hier is ooit ook Baywatch opgenomen, en we zien inderdaad de typische strandwachthuisjes en gele strandwachtauto's bij de supermooie stranden. Terug gefietst naar Santa Monica, hier hebben we nog even de pier gezien en hebben de dames pootje gebaden in de zee. Rond 16.45 uur ingechekct in ons hotel, Holliday Inn, vlak bij het vliegveld. Half uurtje hierna begint de avondtour met diner. Het diner is in een soort authentiek Mexicaans achtig etablissement, maar iedereen kan meer de onbeperkt gratis witte en rode wijn waarderen. Erik wordt hier lichtelijk dronken van en 1 t-shirt kunnen we inmiddels weggooien, ivm rode wijnvlekken. We hebben wel een lol. We nemen ook afscheid van onze chauffeur Oscar. Daarna begint de avondtour, met een stop bij de Disney Concert Hall, waar Rob en Jantine een prachtige vertolking van 'Edelweis' hebben weggegeven. Verder door naar Griffith, waar een sterrenkijken observatorium zit en waar we een mooit uitzicht over de stad hebben. Erik ligt inmiddels al een roesje uit te slapen en Jantine weet niets meer van de camera, dus die foto's zijn wat wazig. We gaan zingend en lallend terug naar het hotel, waar we vrij snel in dromenland zijn. |
Donderdag 15 mei 2014 Vaste tijd op, een beetje vroeg, maar we gaan vandaag lang rijden, want we gaan richting Palm Springs, deels over de historische route 66. Eerste stop is een klein plaatsje langs die route 66, welke redelijk toeristisch is gemaakt, omdat 1 inwoner (Angel Delgadillo) voor behoud van dit dorp heeft gevochten. Route 66 was de eerste geheel geasfalteerde weg dwars door de VS van Chicago naar Los Angeles, de "motherroad" van de VS. Totdat ze hier jaren geleden een gloednieuwe, bredere snelweg bijna pal naast hebben gelegd, zonder stoplichten en niet dwars door dorpjes, dus die oude route 66 was in de vergetelheid geraakt. Dit dorpje is dus behouden en er stoppen dus nu dan ook busladingen vol toeristen om de oude kapperszaak van Angel te bezoeken. Ook is de film Cars op dit dorp gebaseerd. Verder op pad. Even een stop langs de Wallmarkt, caramba wat een grote supermarkt is dat! Ze hebben hier alles, inclusief coole pantoffels voor Jantine met roze glittertjes, en dat voor maar anderhalve dollar! En 11.00 uur is niet te vroeg voor een hamburgertje van de Mac. We gaan hierna namelijk de woestijn in en daar is niet veel eten te halen of stopplekken. Al rijden we wel langs de plaats Amboy, met zijn 7 inwoners, ook een vergeten dorp langs die route 66 en hier was geen Angel om dit dorp te behouden. Allemaal op de foto met de beroemde tekst midden op de weg. Er komt toch weinig verkeer langs, dus dat is simpel. Het is inmiddels hier wel 43,8 graden, dus lichtelijk warm! Even knielen op het asfalt en je verbrand bijna je knie. Wel nog een groep stoere bikers voorbij zien komen en een 'brah-tree' een 'shoe-tree'. Dit zijn twee bomen waar je of je BH-tje in gooit, of je schoenen. Inmiddels waren er zoveel schoenen in gegooid, dat die tweede boom eronder bezweken is en dus dood ligt te gaan. Over de zoutvlaktes, met mooie kleurtjes naar Joshua Tree National Park. Bekend om.....inderdaad zijn Joshua Trees! Dit zijn een soort cactus achtige bomen, die bovenaan uitlopen (als een soort Jezus die zijn handen omhoog richt). We stoppen eerst bij de Skull-head, een rostformatie die iets wegheeft van een doodshoofd en daarna stoppen we bij de verborgen vallei. Erg mooi allemaal, maar het is ook 37 graden, dus water drinken en je rustig houden. We zien nog een ratelslangetje voorbij onze teenslippers zoeven (en Fenna kan erg hard gillen merken we). Maar we genieten van het uitzicht. Door naar Palm Springs, een mondaine plaats ook soort van midden in de woestijn, maar hier wonen de rijken der aarde, getuige ook de vele golfbanen, het Palm Springs filmfestival, het Palm Springs tennistoernooi en het vele groen wat we hier zien. Al vragen we ons wel af, waar al dat water vandaan komt ;-). Ook jammer voor de vrijgezelle dames, maar 30% van de inwoners van deze stad schijnt homo te zijn. Ingecheckt in ons kleurige hotel, waarbij iedere kamer een felle kleur heeft. De onze heeft een knalgroene muur, een knalpaarse muur, donkerpaarse vloerbedekking, oranje meubels en een oranje badkamer....mmmm! We hebben geen tijd om dit te bewonderen, want aangezien het om 18.00 uur nog steeds 37 graden is, plonzen we meteen het coole zwembad in. Heerlijk! We spelen wat met een bal, een zwemband en we genieten van de jacuzzi, al is dat nog wat warm in dit klimaat. We besluiten om met ons 8-en hier naast het hotel wat eten te gaan zoeken. Wij moeten eerst nog even pinnen, aangezien we Loes nog heeeel veel centjes schuldig zijn voor al onze excursies. Na 5 pogingen kwam er eindelijk wat uit de muur en kunnen we gaan eten. We belanden bij een Italiaan en het wordt pizza en pasta. De maten van de pizza zijn iets anders dan dat we thuis gewend zijn, maar best binnen te houden. Inmiddels is het rond 23.00 uur en gaan we maar eens naar ons bedje toe. |
Woensdag 14 mei 2014 Na een redelijk koud nachtje (het heeft hier gevroren), toch weer fris op pad. Ontbijten doen we iedere dag onderweg, zodat we wat langer kunnen blijven liggen. De Donald Duck sinaasappelsap raakt bijna op. Even gestopt bij een wegrestaurantje, waar ze humoristische ratelslangeieren verkopen (hebben wel iets weg van rijstkorrels). Eerste stop: Page, waar Jochem & Amber, Willie en Anita en wij 2-en op een Cessna Caravan 208 stappen voor de triangle flight. Erg humor... dit is toch wel een heel klein propellor-vliegtuigje, dus we grinniken wat zenuwachtig before take-off. We vliegen eerst over de dam en over Lake Powel: dit is al schitterend om te zien. Wel zorgwekkend dat ook hier het waterniveau de laatste jaren zo enorm gezakt is. Vervolgens verder over mooie bergen, canyons, natuurlijke bruggen (rainbowbridge) en wijdse landschappen. Enigszins groen van alle turbulentie en windzakken, stappen we uit bij Monument Valley: een schitterende omgeving waar ineens uit het niets metershoge rode rotsen verrijzen! Supermooi om te zien. Er staat een lokale Indiaan van de Navaho stam op ons te wachten, om ons met een jeep rond te rijden. Ook dit is een hele belevenis: het rijden gebeurt namelijk op een zand/rotspad vol kuilen en gaten, dus het is flink schudden en we komen zo af en toe los van de banken. Ook het maken van een 'steady shot' is soms lastig. Maar oh, wat is het hier mooi! We zagen op aanwijzing van onze gids in de rotsen verschillende olifanten (soms hele kuddes als je maar lang bleef kijken), we zagen Snoopy en we zagen een cowboy op een paard. Wij zoeken in de rotsen naar die cowboy, was het gewoon een echte op een paard. Monument Valley hadden we echt niet willen missen, al is ons spaarvarken er aardig aan op gegaan. Terug naar het mini vliegveldje, waar we met onze cessna verder gingen over de Grand Canyon. Ook dit was weer een super vlucht van ongeveer 5 kwartier. We kijken onze ogen uit en blijven maar foto's maken en filmen. Bij de Grand Canyon, bij Bryce Angel Lodge, ontmoetten we de rest van de groep weer. Zij hebben wat mooie uitzichtpunten bezocht. Rond 16.00 uur weer naar het vliegveld. Wij besluiten ons spaarvarken maar geheel te slachten en nu ook weer mee te gaan met de lange helikopter vlucht boven de Grand Canyon. En ook hier zijn we weer superblij dat we dit gedaan hebben zeg!! Zulke mooie vergezichten, zulke mooie plaatjes!!! En dat met een wat laagstaande zon, zodat alles mooi rood kleurt! Wow, wow en nog eens wow!!! We rijden nog een uurtje verder naar Williams en checken rond 19.00 uur in ons volgende hotel in. Met onze vaste groep van 8 gaan we lekker dineren en met name de 'Beer Flight' bevalt een deel van onze groep goed (6 blazen verschillende bieren, als een soort proeverij). Of het nu aan dit bier lag, of omdat we wat melig waren, of door de countryzanger welke in de eetzaal stond en die niet aan verzoeknummers deed, maar we begonnen met het opnoemen van alle films waarbij plaatsen uit Amerika voorkomen welke wij hebben gezien (van Ocean's eleven, tot aan Die Hard with a Vengeance, van the Hangover tot aan The Rock), maar daarna kwamen allerlei liedjes naar boven die door sommigen van ons supervals, maar uit volle borst werden meegezongen. Het was weer gezellig en wat hebben wij vandaag schitterende, magnifieke dingen gezien en gedaan zeg! |
Dinsdag 13 mei 2014 Na een veel te korte nacht, weer vroeg op, want om 8.00 uur gaan we weer bepakt en bezakt op pad. Alles past nog maar net in de koffers, zouden we toch teveel prullaria hebben gekocht? We verlaten Las Vegas en gaan op pad richting Zion National Park. We belandden al vrij snel op de grens van Nevada naar Arizona, waar de laatste casino's staan. Hierna verandert het landschap snel: we gaan dwars door mooie bergen en rotsen, echt mooi om te zien. We stoppen nog even bij een grote supermarkt om wat eten en drinken in te slaan en gaan verder, richting de staat Utah waar Zion NP ligt. We zien meteen waar het park begint, want hier wordt het zwarte asfalt rood asfalt. En wat een supermooie omgeving: enorme hoge rotspartijen door weer, wind en erosie uitgesleten in lagen. Echt we worden er stil van! Zo'n groot contrast met 12 uur hiervoor, toen stonden we nog op de Strip in Vegas, nu midden in de prachtige natuur met een handjevol mensen. We lopen een stuk naar de Emerald Pool, je hebt de bovenste, de middelste en de onderste pool om daarna bij de lodge lekker te picknicken op het grasveld onder een enorm bloesemende boom. Gelukkig hebben we geen hooikoorts, maar zitten onze kleren zo onder al die bloesem. Verder richting Bryce Canyon. Gelukkig spot Rob op de valreep nog een groepje Big Horn Sheep, wij hadden het te druk met het zoeken naar de zeldzame Zion-slak. Op weg naar Bryce komen we eerst nog dwars door een ander mooi park (welke naam me nu even ontschoten is) maar weer met hele mooie rotsformaties: knalrood en soms enkel nog smalle kolommen. Fotostop bij 2 van die kolommen die ze hier het peper en zoutstel noemen. Dat het blijft staan daar boven op die berg. We rijden nu ook ineens door allerlei besneeuwde bossen en gaan de hoogte in. Dus het wordt ineens kouder. Eerste stop in Bryce Canyon is echt supermooi: wat een landschap hier zeg! Allerlei hoge rotsformaties in allerlei kleuren met verderop bossen, rosten en besneeuwde bergen. We blijven foto's maken en angstvallig van de diepe afgrond af. Tweede stop is de sunrise spot. Na de geijkte foto's waren we dat een beetje moe, dus kregen we ineens foto's liggend voor de canyon, op elkaars nek voor de canyon, als Indiaan voor de canyon, groepsfoto's van ons 8-en zonder de canyon (goede Franse fotograaf zeg) en als 'horen, zien en wederom horen' voor de canyon (Jantine had als derde de opdracht niet geheel begrepen). We worden er melig van. Op naar onze lodge, een soort motel, waar de auto recht voor de deur geparkeerd kan worden, maar niet echt superchic. Mag de pret niet drukken, want we hebben eindelijk na 4 dagen weer eens wifi, al werkt dat niet echt, wanneer iedereen tegelijk inlogd. Diner is een buffet aan de andere kant van de straat en de thermometer geeft inmiddels nog maar 4 graden aan, wat een verschil met Death Valley gisteren. We gaan maar eens op tijd naar bed, morgen staan wat mooie vluchten op het programma. Erik kan het niet nalaten om toch nog even iets te gaan drinken in de lobby van het hotel met wat aankopen uit de 'campingwinkel'm een bar is er namelijk niet..... |
Maandag 12 mei 2014 De wekker gaat weer vroeg om op pad te gaan naar Death Valley. Onderweg veel woestijn met hierin Area 51 (helaas geen aliens of UFO's gezien vandaag), meerdere US Air Force Bases en wat bordelen. Bijzonder is ook dat hier 's winters een ski-piste is, zo in de woenstijn. We zien ook nu nog wat sneeuw op de toppen liggen. Eerste stop in Death Valley is Zabriski point: een mooi uitkijkpunt over de vallei. De eerste indruk is goed en lekker warm. We rijden door langs de Devil's golf course, langs het Artist Palette (met mooie rotsen in allerlei kleuren) om te stoppen bij Badwater Basin. Dit was vroeger een meer en is nu een enorme zoutvlakte. Dit is trouwens het laagste punt van Noord Amerika, we zitten nu onder zeeniveau. Temperatuur valt mee vandaag: 32 graden, maar het is nog vroeg en het is voorjaar. Hier is wel 's werelds warmste temperatuur ooit gemeten: 56 graden! We maken nog even een groeps-selfie om daarna nog even langs het bezoekerscentrum in Furnace Creek te rijden. Op de terugweg naar Vegas nog langs een supermarkt, voor een broodje voor de lunch. Aangekomen bij het hotel, schieten wij 2-en snel een taxi in, want we hebben een uurtje om te gaan shoppen voor nieuwe schoenen voor Erik. Deze zijn namelijk echt 1 maat te klein en zo helen die blaren natuurlijk nooit. Vlak in de buurt zit de premium shopping mall en het is jammer dat we maar een uurtje hebben, want het is net Batavia stad of iets, maar dan nog goedkoper. Erik had vrij snel een mooi paar Adidas schoenen gevonden, welke in de aanbieding waren van 120 dollar voor 60 dollar, maar bij de kassa bleek dat ze ineens nog maar 32 dollar waren, nou vooruit! Ook bij Ralph Lauren nog 2 mooie polootjes gescoord om snel met de taxi weer terug naar het hotel te rijden, want om 15.00 uur gaat de excursie naar Hoover Dam. We zijn er zo en maken eerst wat fotootjes van Lake Mead, een meer wat enorm in waterlevel is gezakt, omdat het hier al jaren te droog is. Daarna met zijn allen door de security check, om te zorgen dat we de dam niet op kunnen blazen. Enige grapjes over "Damn what a Dam" en de vraag over welke films hier nu allemaal zijn opgenomen, maar het is hier allemaal supercool om te zien! Wat een bouwwerk. Die brug ernaast is trouwens ook top. Terug naar Las Vegas, waar we meteen het zwembad in duiken: dit is namelijk het zwembad met de supercoole glazen glijbaan door een vistank met grote vissen en haaien erin. We glijden om de beurt zodat we allemaal op de foto of film kunnen. Met name Jantine had wat moeite met de timing van de foto's, zodat Erik wat extra keren moest glijden. Snel douchen om daarna de hop-on, hop-off bus naar de Strip te nemen: de hoofdweg van Vegas. We beginnen met diner in Planet Holleywood om daarna bij het Bellagio nog 2 fontein-shows te zien. In het donker is het nog mooier met alle lichtjes erbij. Verder langs het Ceasar's, om bij de Flamingo op zoek te gaan naar de levende flamingo's in de tuin, allleen waren deze allemaal al in dromenland, dus helaas. Wel het mooi verlichtte ferrywheel gezien. Door naar het Mirage, waar ook de dolfijnen al in dromenland waren. Wel super veel gokautomaten en slecht geklede mensen, maar wat prachtig om te zien! Ook wel triest is de keerzijde, de mensen die alles hebben vergokt en zelfs te makkelijk een volgende lening hebben gekregen! Erik wordt nog aangesproken met de beroemde zin "do you want some company" als eufemisme voor wat anders en Rob krijgt nog een heel kwartet met plaatjes van schaars geklede dames in zijn handen gedrukt. We besluiten de avond bij Treasure Island, waar we nog een supermooie vulkaan uitbarsting te zien krijgen met vuur en vlammen. Terug met de hop-on, hop-off bus waar ook de gehele Amerikaans Tokkie familie ook in zit, naar Freemont street naar ons hotel. Inmiddels is het bijna 1.00 uur en lopen er enkel nog dronken droppies en zwervers buiten, dus we gaan maar slapen. Over 5,5 uur gaat de wekker weer..... |
Zondag 11 mei 2014 Na een iets kort nachtje, wordt het bijna vaste prik: 8.00 uur vandaag op pad. We gaan op pad naar Las Vegas. We houden de Sierra Nevada aan de linkerzijde en rijden zo de Mohave woestijn in. Lunchen doen we vandaag in een 'Ghost Town'genaamd Calico. Zo'n oud mijnstadje, waar vroeger zilver is gewonnen en wat tijden leeg heeft gestaan, totdat er een rijk iemand het weer opgeknapt heeft en voor de toeristen opengesteld. Super toeristisch, maar wel grappig om te zien hoe dit er vroeger uit moest hebben gezien: een soort combinatie van Little House on the Prairie met de school/kerk en de het Wilde Westen met saloons, barren en een hoefsmid. Omdat het vandaag moederdag is, zijn er extra actvititeiten zoals allerlei verklede mensen, live muziek, een 'pie-eating-contest' en een soort shoot-out met toneelstukje, waar iedereen elkaar doodschoot aan het eind met zeer goed acteerwerk.... We dommelen wat in, want we zien veel bergen, cactussen en dorre grond afgewissels met wat spiegelvelden en trailer parks tot we daar ja hoor, de grens van California met Nevada passeren en we de eerste casino's al tegenkomen. Ook mooi om te zien, is die enorme stroom auto's die de andere kant op rijdt, richting Los Angeles. Allemaal Amerikanen die een weekendje in Vegas hebben doorgebracht. Rond 15.00 uur zijn we in ons hotel en we besluiten met ons 8-en meteen een stukje te gaan lopen rondom ons hotel. We zitten aan Freemond street, het oude deel van Vegas en we kijken hier al onze ogen uit. We zitten in het Golden Nugget hotel en het zwembad, met een glazen glijbaan door een bad met haaien is top, evenals die enorme stroom bezoekers, het casino welke de gehele begane grond beslaat en al die lampjes en geluiden. Wij besluiten met ons 2-en even naar de 'Gold & Silver Pawn shop' te lopen welke vlak bij zit, daar waar het TV programma van Pawn Stars wordt opgenomen. Helaas was geen van de bekende medewerkers er, maar het interieur werd herkend evenals de aanplakbiletten met hun gezichten erop. We eten snel een hamburgertje bij de Denny's, want om half 7 start de avondtour door Vegas. Eerste stop: het bekende bord met "Welcome to fabulous Las Vegas', te zien in elke film. Allemaal op de foto eronder. Verder over de strip: prachtig om al die lampjes en geluiden en mensen te zien! Wat een volk loopt hier rond zeg. Naar het Bellagio: het beroemde mooie hotel, met ervoor de fontein met een muziekshow. Wij krijgen I'm singing in the rain, en het was echt mooi om te zien. Ernaast staat trouwens de Eiffeltoren en de Arc de Triomphe. Volgende stop: Caesars Palace, een enorm hotelcomplex, waar Rome is nagebouwd inclusief dicht wolkendek. Vele nepkolommen, beelden en schilderingen, maar ook weer mooi om te zien. Alles is hier van gips en van stalen pijpen gemaakt welke beschilderd zijn, weinig is hier van echt marmer, al lijkt dat voor een leek wel zo. Nog even langs het Venetian hotel: hier is geheel overdekt het San Marcoplein nagebouwd, inclusief zingende gondeliers, waar we mee mee kunnen varen. We houden het bij kijken en kunnen voor 8 dollar wel 1 bolletje echt Italiaans ijs scoren. We rijden over de Strip helemaal terug naar ons hotel, langs alle beroemde hotels, het Colosseum, het reuzenrad genaamd High Rolers, Planet Hollywood waar Britney Spears iedere dag optreed en bekende optredens zoals Cirque de Soleil. En uiteraard langs tig Wedding Chapels, inclusief de beroemde "Little white chapel", waar je vanuit je auto kunt trouwen. Zoals gezegd zit ons hotel aan Freemond street en daar is ieder uur een lichtshow. We lopen de straat even op en neer en scoren nog een biertje. Fantastisch om al die mensen te zien en je kan voor geld met iedereen op de foto: met Kiss, met Captain America, met Dispicable Me, met Cippendales etc. Volgens ons hebben we nog een optreden van LMFAO bijgewoond en daarna nog een mooie sound and light show van The Doors. We stappen moe maar voldaan ons bedje in, de wekker staat helaas al over 6 uurtjes ingesteld..... |
Zaterdag 10 mei 2014 Wake up om 6.30 uur zodat we om 8.00 uur op pad kunnen. We verlaten de stad en gaan de binnenlanden in. Eerste stop is een 'Fruit Barn', ze verkopen er van alles en in hun achtertuin houden ze een kleine kinderboerderij, inclusief lama's, een pauw, ezeltjes, schapen, bokjes, kippen etc. De papagaaien binnen hebben overigens geen zin om vandaag met ons te kletsen. Verder richting Yosemite national park. We ontdekken dat we Yosemite op 6 verschillende manieren uit kunnen spreken, met de klemtoom op de O, de E, de I of de tweede E. "Jo is'n mietje" is ook een populaire versie. Het landschap van vandaag is fantastisch: van grote stad, via gortdroge vlaktes en uitgestrekte fruitplantages naar de bergen van de Sierra Nevada. Het wordt steeds mooier en mooier om ons heen. In Yosemite zelf naar allerlei uitkijkpunten geweest, waar het super toeristisch was, maar echt met hele mooie vergezichten! Verschillende watervallen gezien en naar 1 toegewandeld. Op verder richting Fresno en uiteindelijke Vesalia, waar we overnachten. In de lokale supermarkt nog wat cola en chips ingeslagen en omdat we Hollanders blijven, toch maar voor de chips en cola uit de aanbieding gegaan, dus we komen met vele tasjes de supermarkt weer uit. Jantine's 'jelly beans' blijken erg populair, al zitten er hele vieze smaakjes tussen en strooit Lisa ze de hele bus door. Aangekomen in de Holliday Inn, lekker wat gegeten en er blijkt hier in het hotel ook een "prom night" van een lokale highschool te zijn, dus we zijn vele pubers voorbij komen erg opgedirkt. Bovendien is er ook nog een bruiloft gaande en een retirement party. Caramba waar zijn we in beland vanavond? Op een avond vol sletterige oude dames, volgens ons deels uit een woonwagenkamp en deels te koop deze avond, met te korte strakke rokjes of jurkjes of met te strakke corsetjes (onee, dat was een travestiet). Met hele foute muziek, maar we hebben allemaal op de dansvloer gestaan, dus het was toch best gezellig. Fenna en Jantine hebben wel een date in Los Angeles met 1 van die dames. En Jantine en Rob heben nog even gedanst op de Prom-Night, echt super grappig! |
Vrijdag 9 mei 2014 Vandaag weer vroeg wakker, want we hebben weer een kleine jetlag. Ontbijten doen we vandaag op bed met maria-koekjes en sprite.....mmmmmm, hoeveel vitamientjes zouden daar in zitten? Vanmiddag maar weer ergens broodjes scoren. Op pad naar San Francisco, eerste stop: Alamo Square met de painted ladies. Dit is een rijtje gekleurde huizen met een grasveld ervoor en de skyline erachter, bekend van de intro van Full House. Erg grappig en meteen herkenbaar natuurlijk. Verder naar Twin Peaks: een tweetal heuvels met een mooi uitzicht over de stad. We hebben mazzel want we hebben een mooi uitzicht over de stad, het water en een eerste blik op Alcatraz. Het weer kan hier erg graag spoken met vaak mist, maar uiteraard met onze erbij klaart alles meteen op en dus strak blauwe lucht en geen mist. Op pad naar de Golden Gate bridge. Zo super cool dat we hier toch weer naast en op staan en geen wolkje of mist te zien. Op de brug een mooi uitzicht over de stad en een oud fort. Verder met de stadtour: langs union Square, Chinatown met de grootste en oudste Chinese wijk buiten Azie, langs Little Italy, langs City Hall met de grote koepel en de Lombard street: 'the world qrooketest street' of iets: wegens de stijlheid zitten hier 8 haarspeldbochten in en mogen de auto's hier maar 8 km per uur rijden. San Francisco is trouwens wel overladen met zwervers en homo's, maar de sfeer hier voelt goed. We worden gedropt bij Fisherman's Warf: wegens het mooie weer is het hier gezellig druk met veel toeristen en leuke winkeltjes en eettentjes. Wij eten snel een broodje bij de Subway en stappen om 13.00 uur op de rondvaart boot in de baai. We schieten weer veeeeeeel te veel foto's en filmen weer veeeeeeel te veel fim, maar het is hier ook echt mooi, zeker met dit weer. Onder de Golden Gate brug, langs Alcatraz, langs de Bay Bridge en de mooie skyline van de stad. Wij hadden in Nederland al maanden geleden kaartjes voor Alcatraz gekocht en dit was maar goed ook, want we zagen dat Alcatraz vandaag uitverkocht is. Samen met Fenna en Lisa om 15.20 uur op de boot naar dit eiland, 'the Rock'. De dames vallen nog wel allemaal spontaan in het katzwijn voor een knappe bootmedewerker. Anngekomen klimmen we naar boven en krijgen via een koptelefoon een geheel Nederlandse audiotour. Echt super bijzonder dat we hier in dit stukje geschiedenis staan. Zo horen we over Al Capone en over de ontsnapping via de lepel. Snel op de ferry terug naar het vasteland gehaast om daar op de Escadero met de F-lijn naar het begin van de Cablecar tram te rijden. Bij de eerste twee trams staken al armen en benen uit voordat ze bij ons aan kwamen en dus konden wij er niet meer bij. De derde tram kon ons wel herbergen, dus al goede touristen meteen wat foto's gemaakt. Helaas ging de tram halverwege niet verder, omdat er een tram met pech op het spoor stond, dus wij verder met de trolley-bus, ook een belevenis. Aangekomen bij het begin van de cable car, hadden we weer super mazzel. We zijn de hele tijd gewaarschuwd dat er altijd rijen bij de trams staan en het dus even kan duren: nou ten eerste kwam er meteen een tram aan, welke mooi op een draaiplateautje pal voor ons gedraaid is en ten tweede konden we meteen opstappen en uitgebreid foto's en films van ons maken op, aan, zittend, bellend aan de bel, hangend etc in die tram. Erg hilarish en met name Lisa viel erg in de smaak bij de chauffeur. We worden er kinderlijk melig van. We namen de gehele route helemaal naar beneden, waar we nog 30 minuutjes hebben voordat de bus vertrekt en dus nog even snel een supersize menuutje bij de McDonalds op. Toch wel trots dat we pas vandaag voor de eerste keer in deze vakantie bij een Mc zijn beland. Terug naar ons hotel, waar Jantine en Fenna nog lekker rondjes hebben gezwommen in het zwembad om daarna in de Jacuzzi te zitten kletsen om daarna met Erik en Rob nog een biertje in de bar te hebben gedronken. We hebben weer een supermooie dag in deze stad gehad. |
Donderdag 8 mei 2014 Helaas ging om 6.00 uur de wekker, pff, dit was toch vakantie? We moeten we vroeg weg, want we moeten het vliegtuig halen naar San Francisco. Enige files, nog 1x door de Lincoln tunnel en een laatste blik op Manhattan. Inchecken ging supermakkelijk. Afscheid genomen van Walco, onze gids en daarna gewacht bij de gate. Helaas 1,5 uur vertraging. Maar gezellig zitten kletsen. De vlucht verloopt op zich prima, behalve dat we onbeperkt drinken krijgen maar het eten betaald moet worden en dat we om het kwartier de 'fasten your seatbelt signs' aanspringen ivm alle turbulentie. Bij aankomst blijkt niet enkel onze vlucht vertraging te hebben maar ook die van reisleider Loes. Daardoor komt zij eigenlijk gelijktijdig aan met ons. Eerste indruk van haar is goed, ze krijgt meteen bonuspunten van aan aantal van ons. Van het vliegveld uit volgt de rit naar het hotel, Hilton garden inn. We krijgen nog een rondje extra omdat de chauffeur het niet kan vinden. Na enige hulp van Loes lukt dat toch. Het inchecken verliep wat stroef, moeten we nu wel of niet onze creditcard achter laten?, maar toch waren we op tijd op onze kamer. Na een kleine drie kwartier moesten we weer in de hal staan, want we kregen een welkomsdrankje en een welkomskoekje. Vanavond gingen we met de hele groep ergens eten, ditmaal was dat inclusief in het programma vanwege dat we in een hotel bij de luchthaven zaten en niet in het centrum. Dus op naar het centrum van San Francisco, onze eerste indruk: veel steile straten.... Erik voelt zijn blaren spontaan weer meer pijn gaan doen. Naar Fishermanns Warf op pier 39. Lekker toeristisch met vele shopjes en restaurantjes. Wij hadden diner bij een Italiaan, dus salade met fettuccine en tiramisu op (oja en een fles rode en een fles witte wijn). Wel mooi uitzicht op de zeehonden die hier allemaal op de pier liggen te ronken. Na het eten was het donker, nog snel een schoenenzaak voor Erik gezocht, maar die hadden ze hier niet. Ondertussen scoorde Jantine wel een sweatter met 'San Francisco' er op. Met de bus over de Bay Bridge naar Treasure Island dat halverwege ligt om daar mooie fotootjes te maken van de skyline en alle lichtjes van de brug. Terug in het hotel hebben we nog een wijntje en een biertje op. We hebben weer een kleine jetlag, want het is hier weer 3 uur eerder dan in New York (dus 9 uur tijdverschil met Nederland, 20.00 in Nederland is 11.00 hier). Lichtelijk aangeschoten stappen we moe maar voldaan onze bedjes in. |
Woensdag 7 mei 2014 Na een wat kort nachtje gaat om 6.30 uur de wekker weer, we wilen namelijk niets missen in New York, dus we gaan vroeg op pad. Aangezien we gisteren onze New York Passes niet konden kopen, omdat ze al dicht waren, zijn we vandaag meteen met ons 8-en naar Times Square gelopen en daar meteen de passen gekocht. Daarna bij een Starbucks (welke in Manhattan werkelijk op iedere hoek van iedere straat zit), een koffie en wat onbijt gescoord, welke we zittend op Times Square op gegeten hebben. Er zijn slechtere plaatsen om je ontbijt te verorberen. We pakken de metro naar Battery Park helemaal downtown Manhattan omdat hier de ferry naar Ellis Island gaat. Gelukkig nog geen enorme rijen en er kunnen vele makke schapen op één schip, dus we zitten zo aan boord. Wel uiteraard na een uitgebreide veiligheidscheck, de eerste van de dag. Hier moest dus alles en iedereen door de scanner. Zo cool om het vrijheidsbeeld nu eindelijk van dichtbij te zien. Bovendien hebben we wederom super mazzel met het weer: strakblauwe lucht en een zonnetje! We hebben Lady Liberty wel op 100 manieren gefotografeerd, al zag ze er wat chagrijnig uit. Al wisten sommigen van ons wel hoe dat kwam: ze zal vast eens kramp in die ene hand met die fakkel krijgen en er is geen man in de buurt voor haar te bekennen. Op de terugweg nog even langs Liberty Island, daar waar de immigranten vroeger als eerste aan kwamen. Eenmaal terug in Manhattan zijn we langs Wall Street, met de Stock Exchange naar Ground Zero gelopen. Daar waar voor 9-11 die 2 twin towers stonden. Uiteraard even in de rij en door de security check, maar daarna was het wel erg bijzonder om hier nu zo te lopen: er zijn twee grote watervallen als monument gemaakt daar waar de 2 torens stonden, met daarop aan de zijkant alle namen van alle overledenen. We weten allemaal nog wel waar we waren toen we hoorden wat er 9-11 gebeurd was. Ernaast is de Freedom Tower in aanbouw, een toren van 1776 feet hoog, als herinnering aan 9-11. Deze hoogte van 1776 feet is symbolisch, in het jaar 1776 werd de declaration of independance getekend, de onafhankelijkheid van de Verenigde Staten. Tijd voor wat luchtigers: we lopen Bil's Burger restaurant binnen, een typisch Amerikaans hamburger restaurant. We hebben er heerlijke hamburgers, milkshakes en patat op!! Al was de patat van Erik wat apart: wegdes, met chili-saus, bruine bonen en gesmolten kaas, maar toch lekker. We gaan verder, langs City Hall terug naar de Brooklyn bridge om deze bij daglicht te fotograferen. Erg druk, maar toch weer mooi. Inmiddels heeft Lisa helaas haar enkel geblesseerd, dus het plan om helemaal terug naar boven te lopen, wordt geskipt om vervolgens met de metro te gaan. Ach, wij offeren ons wel op en stappen ook meteen in. Bij Union Square eruit, waar Emiel nog de snode plannen van een Amerikaanse zakkenrolster heeft verijdeld. Hier vlakbij zit het beroemde "strijkijzergebouw": zo'n gebouw wat in een puntje loopt. Wederom een kodakmoment. Vanaf hier besluiten Rob, Dionne en Fenna verder terug te lopen, terwijl Emiel, Anja, Lisa en wij met de metro helemaal naar boven gaan (uptown), want we willen het National History Museum wel zien, dat museum met die dinosaurier skeletten, de rest boeide ons niet zo. Na een bezoek aan dit museum zijn we midden door central park gestoken, langs kasteel Belleveu, om naar het Guggenheim museum te gaan dat ontworpen is door architect Frank Lloyd Wright en volgens Erik een beroemd architectonisch gebouw. Central park was weer top om te zien, maar we hadden niet veel tijd, want om half 6 zou het museum sluiten, dus we moesten haast maken. Gelukkig stapten we 17.25 uur binnen en konden we na lief vragen toch nog even de binnenkant fotograferen. Was inderdaad mooi, met zo'n ronde trap helemaal naar de top. Erik heeft inmiddels 6 blaren, Lisa's enkel vindt het ook niet meer leuk evenals Emiel's rug, dus we nemen rustig aan de metro terug naar Empire State building. Gelukkig geen lange rijen bij deze security check, dus we waren zo binnen. Echt supertop dat we hier bovenop stonden. Deed Jantine romantisch denken aan Sleepless in Seatle, ;-). Nog even de skyride gedaan, een soort virtuele helicopter vlucht boven Manhatten, waarbij je heen en weer wordt geschud. Mooi om te zien, dat we alle hoogtepunten die zijn noemden, ook daadwerkelijk gezien hebben en onze voeten waren blij dat we konden zitten. Verder met de metro naar Times Square, waar we om 20.00 uur met de andere 3 hebben afgesproken voor de Madame Tussaud. Vervolgens wilden we gaan eten bij het Hard Rock café. Omdat het hier druk was kregen we een kastje mee dat zou gaan knipperen als er een tafel vrij was, dat zou een half uurtje duren, dus ondertussen konden we dan aan de bar wat drinken. Na een uur aan de bar te hebben gestaan hebben we het wachten afgebroken, we moesten wel weg want we moesten op tijd bij Rockefeller centre zijn, om daar bovenop de GE toren welke ook wel 'Top of the Rock' genoemd wordt, Manhattan by night te zien. Daar aangekomen, bleek om 15.00 uur die middag al alle kaartjes voor vandaag verkocht te zijn, helaas pech: morgen maar terug komen. Er mogen namelijk maar een bepaald aantal personen per dag naar boven. Na veel gedebatteer, na de manager van de manager van de manager gesproken te hebben, mochten we om 22.45 uur terug komen om te kijken of er toch nog een plekje was omdat andere mensen niet waren komen opdagen. Tot 23.00 kan je met de lift naar boven. Omdat we nog niet gegeten hadden zijn we in het uurtje dat resteerde bij de KFC wat gaan eten. Na een klein uurtje stonden we dus weer opnieuw bij 'Top of the Rock'. Na enig indringend inpraten op personeel en de manager lukte het Emiel om toch kaartjes te krijgen, Yes, we konden naar boven. Uiteraard nog een security check, maar het was de moeite waard!!! Zo mooi om al die lichtjes zo te zien!!! WOW! Totaal gaar en kapot met de metro terug naar ons hotel. Nog even gestopt bij de drogist (echt alles is hier 24/7 open), dus nog even blaren pleisters voor Erik gescoord. Terug naar het hotel gestrompeld, waar Erik de schade heeft opgenomen: 4 blaren aan de linker voet en 2 aan de rechter, sommige open en zijn kleine teentje links is inmiddels 2x zo dik. Arme kerel. Jantine was alleen moe, maar zeer gelukkig met deze mooie dag. Rond half 1 in bed gestapt. |
Dinsdag 6 mei 2014 Vandaag om 6.00 uur de wekker, want we verlaten vandaag weer Niagara Falls, Ontario en Canada. We staan prompt om 7.00 uur bij de Canadees - Amerikaanse grens. We verwachtten een chagrijnige douanier, maar we krijgen een vriendelijke man. Wel grappig dat op zijn vraag aan ons 'where are you from?', Erik meteen antwoord 'Holland' en Jantine tegelijkertijd antwoord 'the Netherlands', mmmmmm. We mogen toch de VS weer in. Onderweg nog wat stops, eerst bij een klein wegrestaurantje waar we koffie en croissaints op hebben en voor de lunch bij weer een grote supermarkt met een foodcourt ernaast. Alles gaat vandaag supervlot: om kwart voor vier checken we in in ons hotel: Holliday Inn, midden in Manhattan! YES BABY, WE'RE IN NEW YORK!!!!!! Zo supercool. We droppen onze spullen en gaan met zijn 8-en te voet meteen op pad. Wel onze wandelschoenen aan, want dit gaat veel lopen worden. Dionne en Rob hebben New York al maanden voorbereid, dus zij zijn onze lokale gidsen hier. En aangezien het nu wederom supermooi weer is met zon en blauwe luchten, lopen we eerst naar Central Park. Mooi om te zien dat alles in bloei staat. Er liggen vele mensen in het gras of zijn aan het joggen. We lopen tot middenin, bij het boathouse en noemen alle films op die hier in dit park wel niet zijn opgenomen. Ook leuk zijn alle open paardenkoetsen die we zien. Bovendien is het contrast zo leuk, tussen al dat groen ertussendoor en verderop al die grote wolkenkrabbers. We lopen weer een stuk terug en komen langs Bloomingdales en de Victoria Secret winkel, waar Dionne na twintig minuutjes zoeken met 2 grote roze tassen weer buiten stapt.... Verder langs Rockefeller centre, Sint Patrick's cathedral (welke maar een beetje in de steigers staat), 5th avenue en Grand Central station. We lopen wat af en wat is het gaaf. We komen oren en ogen te kort. Volop gele taxi's, volop sirene's van ambulances en politie, zoals we ook altijd in films zien, volop wapperende Amerikaanse vlaggen. Na een pizzapunt in Sbarro's (geen aanrader) lopen we naar Times Square, omdat we hier nog onze 'New York passes', op moeten halen. Helaas was deze winkel al dicht, maar wat is Times Square by night echt weer supercool. Wat een lichtjes, wat een reclame, op levensgrote schermen. We maken flink wat foto's en filmpjes hier. Ook supercool is de M&M store: 4 verdiepingen met alles wat met M&M's te maken heeft! Van pyama's, tot koffiekopjes. Van alle kleuren, vormen en smaken M&M's, tot paraplu's. Je kan het zo gek niet bedenken, maar het ligt hier in de winkel. Jantine moest hier dan toch even een echt M&M kommetje scoren. We besluiten de metro op Olive Garden te nemen naar City Hall, om hier de Brooklynn Bridge te voet over te gaan. Na wel enig gedoe met een lokale "behulpzaam, vriendelijke man" (die zich voordeed als personeel maar in werkelijkheid een sleutel achterover gedrukt had waardoor hij ons op het perron kon krijgen zodat wij bij hem contant konden afrekenen....), toch in de goede metro beland. Wij die brug uiteindelijk over gelopen, met achter ons de skyline van Manhattan: een paars gekleurd Empire State building, de Freedomtower. Wat een lichtjes overal! En in de verte zien de de verlichte Lady Liberty, beter bekend als het vrijheidsbeeld. Zo supercool om hier te lopen en dit weer te zien!! Er zijn weer vele kodakmomentjes. Aan de andere kant, in Brooklyn de metro gepakt terug naar ons hotel, waar we net rond half één 's-nachts weer zijn aangekomen. Dit wordt een kort nachtje, want om 6.30 uur gaat de wekker weer. |
Maandag 5 mei 2014 Vandaag redelijk relaxte tijd op want we hoeven pas om 8.45 uur de bus in. Sommigen uit de groep zijn wel opgelicht door het plots te dure ontbijt vanmorgen, wij blij dat we gewoon lekker de bagels uit de supermarkt als ontbijt hebben. We rijden een klein stukje naar waar de rivier hier een 90 graden bocht maakt, en door de kracht van het water hier inmiddels een groot deel van de rotsen heeft uitgesleten: dit ziet er al mooi uit. Verder naar de Niagara Falls zelf: supermooi om te zien, we worden wel een klein beetje nat van de spetters. Wel echt super dat we hier nu echt toch maar mooi staan. Zoals gister gezegd: de boot 'Maid of the Mist' vaart nog niet omdat er overal nog ijs in de rivier drijft, dus met een boot tot bij de voet van de waterval gaat niet lukken. Daarvoor in de plaats, dalen we af naar een klein tunnelstelsel achter en onder de watervallen door: mooi om die enorme kracht van het water zo van onder de waterval te zien! Hierna hebben we Niagara Falls wel gezien, dus we gaan op pad naar Toronto: tegenwoordig de grootste stad van Canada. Na zo'n 1,5 uur rijden zijn we er en we zien meteen de CN tower van afstand overal bovenuit steken. Maar eerst gaan we naar het centrum. Het is wederom mooi zonnig weer vandaag (volgens Walco heeft het hier de afgelopen dagen gegoten en zijn er allerlei noodweer scenario's in de plaatsen in de buurt, maar overal waar wij komen, schijnt tot nu toe de zon). We wandelen een stukje. Hier zijn grote delen overdekt of overdekt met elkaar verbonden, omdat het hier 's winters bar koud kan zijn. De nationale sport is hier dan ook niet verwonderlijk; ijshockey. Oude gebouwen staan hier in het centrum gebroederlijk naast de moderne hoogbouw. We lopen door naar het oude stadhuis met hiernaast Eaton shoping mall: het centrum waar alle winkels, maar ook de trein en de metro bij elkaar komen en waar het heerlijk warm toeven is. Eerst naar de kelder waar weer een enorme foodcourt (lees vreetschuur) zit. We nemen een lekker broodje bij de subway. Aangezien we niet zo heel veel zin hebben om te shoppen, gaan wij met zijn tweeen een beetje de omgeving verkennen, maar belandden we na een rondje om het winkelcentrum heen bij een koffietentje waar we een lekkere caramel-koffie hebben besteld. Verder met de stadstour: we rijden langs het district gouverment gebouw, langs de oude universiteitsgebouwen en door Chinatown om te eindigen bij de CN-tower: de hoogste toren van Noordelijk Amerika. Met de lift naar boven voor de mooie vergezichten. We springen ook nog wat rond op de glazen vloerplaten en de liften met de glazen vloeren zijn ook top. Supermooi dat we dit toch ook maar weer gedaan hebben. Rond 18.00 uur zijn we ivm de files weer terug in ons hotel. Onderweg in de bus, hebben we allemaal veel plezier van de Wifi in de bus en vermaakt Erik iedereen met zijn fotoshop kunsten op de telefoon.... we hebben weer een lol. We lopen vandaag voor het diner vanuit het hotel eens links ipv rechts naar het centrum en hier is het diner een stuk goedkoper maar ook lekkerder dan gisteren. Een soort 'al you can eat', met een gezellige groep van ons 8-en. We kopen nog wel snel wat chips, bier en wijn in de lokale super, aangezien er in het hotel helemaal geen bar of iets zit. We settelen ons in de kelder, waar we met ons 8-en, super melig gan ezelen als kaartspelletje, we ons bier, wijn en chips verorberen en waar Dionne voor de goede muziek zorgt. Zij en Rob geven nog een showtje van Pulp Fiction weg, dansen Emiel en Dionne nog een Paso doble en lacht de rest zich rot. Verder goede muziek en een zeer gezellige avond. Nu na middernacht dit blogje typend, terwijl om 6.00 uur onze wekker weer gaat.... |
Zondag 4 mei 2014 Vandaag vroeg op, want we hebben een lange reisdag voor de boeg. We verlaten namelijk Washington D.C. om naar Niagara Falls in Canada te rijden. Ontbeten hebben we vandaag lekker in de bus gedaan, konden we toch nog iets langer uitslapen. Onze buschauffeur heet overigens alle dagen al AJ, al noemt onze gids Walco hem iedere keer anders: CJ, AC etc. Anyway: AJ denkt met ons mee en bracht ons vandaag onderweg eerst langs Gettysburg. Een beroemde plek door en verschrikkelijke veldslag uit de Amerikaanse burgeroorlog: in 3 dagen zijn hier toen 51.000 soldaten omgekomen. Mooi om te zien, dat er nu nog allerlei houten afrasteringen, kanonnen, monumenten etc over deze veldslag langs de kant van de weg staan en het dorpje zelf nog authentieke huizen heeft. Verder langs Amish-land. Wij langs en door kleine dorpjes op zoek naar de Amish-people. Jammer dat het vandaag zondag is en zij super religeus zijn, dus ze zitten allemaal in de kerk op dit tijdstip. Toch hebben we nog wel wat kleine kinderen en vrouwen in kledij gespot (leek echt wel een beetje op aapjes kijken, zoekend in de jungle van het Amerikaanse platteland naar de Amish), maar we hebben er een paar gezien, inclusief de koetsjes. Verder naar Harrisburg, de lokale hoofdstad van de staat Pensylvania en blijkbaar heeft iedere hoofdstad van iedere staat een soort replica van het capitool in Washington, dus ook hier. Van buiten is die koepel weer van veraf te zien en van binnen mooi en rijkelijk versierd, al moesten we enige moeite doen om binnen te komen...langs en door de security-check waar een niet al te vriendelijke man stond. Even een kopje koffie op de hoek op, met gratis refill uiteraard. Verder in de bus. We zitten op het platteland, dus volop houten huizen, sommigen echt superslecht onderhouden. We snappen overigens nu wel dat wanneer er hier een orkaan voorbij komt, geen van deze houtskelet huizen overeind blijft staan. Lunch was dit keer in een supergrote supermarkt langs de snelweg met een foodcourt eraan vast. Rare is (en dat was gister in de supermarkt ook al) dat je afrekent bij de kassa en vervolgens weer midden in de winkel uitkomt..... Erik heeft lekker allerlei soorten kip op, een beetje Chinees / Japans en Jantine zat aan de typisch Amerikaanse 'Mac and cheese' (macaroni met kaas). Vervolgens weer verder met de bus. Inmiddels worden we wel een beetje melig in die bus en hebben we een nieuw tijdsverdrijf voorin: al het Nederlangs letterlijk vertalen in het Engels a la "make that the cat wise'. Met name Rob en Emiel zijn hier goed in. Zo wordt de zin: 'ik heb het in de gaten' letterlijk: I have it in the holes, was Dionne volgens Erik 'knapping an owl' (een uiltje aan het knappen) en 'het kan vriezen, het kan dooien' wordt 'it can freeze, it can death'. We hebben er de grootste lol om! Inmiddels wel rond de klok van 18.00 uur Niagara Falls bereikt, dus in de verte hebben we een eerste blik op de beroemde watervallen! Yes! De Maid of the Mist hebben we ook al gespot, echter wel op het droge. Er ligt namelijk nog flink wat ijs in het water en dus kan die nog niet varen. Jammer maar helaas dus. We moeten nog wel even de Amerikaans - Canadese grens passeren. Wij braaf wachtten in de bus, tot de douanebeamte ons droog komt meldden: 'are you waiting for a formal invitation?'. Dus wij naar binnen en 2 stempels verder in ons paspoortje. Niagara Falls is maar een raar stadje: 's winters lijkt het ons hier uitgestorven, met een zeer hoog gehalte bejaarden, 's zomers flikkerende neonlampen en een groot casino. Ingechekt in ons hotel: een beetje vergane glorie, dus we gaan met ons gezellige groepje van 8 op zoek naar een leuk restaurant in de buurt. Na even lopen vinden we een TGI Friday, en Jantine houdt wel van die sesame chicken strips met Jack Daniels sauce. (precies dezelfde 2 weken geleden in Praag ook op). mmmmmmm! Erik aan de steak en we blijven flauwe Engelse grapjes maken! Refills zijn weer unlimited en Erik's met Fenna gedeelde Oreo ijsje (zijn 2 gelijke helften) blijkt niet op de rekening te belanden, mazzel. Wel lastig uitrekenen hoeveel iedereen uiteindelijk moet betalen, met die 13% belasting en daar weer 17% fooi overheen en dan ook nog eens 3,8% lokale belasting waarbij we nu ook nog eens met Canadese dollars te maken hebben.... Na het eten nog langs de Falls gelopen: super kitserig verlicht in blauw, groen, rood en geel maar toch super dat we hier maar toch weer staan. Met Emiel en Anja nog helemaal naar beneden gelopen, gelukkig werden we hier aardig warm van, want verder is het hier maar steenkoud. Terug naar het hotel gelopen en nu lekker in ons bedje even dit typen. |
Zaterdag 3 mei 2014 Wederom heerlijk geslapen, relaxed ontbeten op bed voor de TV om om 8.30 uur in de bus te springen. Eerste stop: het Hiroshima monument. Bijzonder dat we een jaar geleden in Japan in Hiroshima stonden en we nu hier voor dit monument staan. Ernaast staat trouwens nog het 'Netherlands carillion': een carillion geschonken door Juliana toendertijd. Langs het pentagon op naar Arlington Cemetery. Hier kregen we de lokale gids Annemarie. Volgens Erik een dame die normaal ook hier begraven ligt, maar die ze voor vandaag maar even opgegraven hebben voor deze tour. Ze loopt als een kreupele slak maar wel op sportschoenen, maar gedurende de deze dagtour blijkt ze een prima gevoel voor humor te hebben. Arlington is echt een megagrote begraafplaats: iets van 400.000 (!!!) graven van soldaten die minstens 20 jaar gediend hebben, minstens 1 oorlog hebben gevochten of 1 militaire onderscheiding hebben. De grootte is zeker indrukwekkend. Langs de graven van John F. Kennedy met de eeuwige vlam, zijn vrouw Jackie Onnassis de Bouvier en de 3 broers van John. We hebben niet de hele dag te tijd, dus al snel gaan we weer verder met onze Washington-tour. Het is trouwens vandaag weer supermooi weer: strakblauwe lucht en 23 graden: we hebben mazzel! Volgende stop is het het monument voor de Korea-oorlog: een mooi monument met 19 roestvrij stalen soldaten die reflecteren op de muur tot 38 soldaten. Dit getal 38 staat voor de 38e breedtegraad. Hiernaast ligt het Lincoln Memorial: een enorm gebouw wat een beetje aan de acropolis doet denken, met binnenin een groot beeld van Lincoln. Hij heeft een mooi uitzicht op water en de Obelisk van het Washington memorial. Op deze trappen ligt bovenaan ook een gedenkteken omdat Martin Luther King hier zijn beroemde speech van "I have a dream" heeft gesproken. Hier weer naast ligt het Vietname victems memorial: twee enorme marmeren muren met daarin alle gevallen slachtoffers, sommigen zijn nooit gevonden, wel echt per dag van overlijden gegroepeerd. Best indrukwekkend allemaal, zeker omdat we 6 maanden geleden nog in Vietnam waren. Ook bijzonder waren de vele veteranen die we hier overal zien! Verder met de bus, langs het FBI hoofdkantoor waar 8000 man werken (een deel hiervan onder de grond), op naar het Witte huis. Bijzonder was om te zien dat hier dus echt sluipschutters op het dak liggen en dat de straat ervoor met vele agenten is afgezet. We waren al grapjes aan het maken, hoe ver we rennend richting het witte huis zouden komen, voordat we keihard neergehaald zouden worden, tot ineens iedereen op het plein vanuit het niets op een chagrijnige manier van het plein af wordt gebonjourd. "MOVE!" I SAID MOVE, WHY AREN'T YOU MOVING!!". Nou misschien omdat we 8 uur vliegen en vele eurootjes verder zijn om hier het witte huis op de foto te zetten en we nu vrij agressief worden verzocht binnen 1 seconde dit plein te verlaten! Die agenten leken wel een beetje op Jerommekes van Suske en Wiske. Verder langs 'the Mall', de strook rondom een park, lopend van Lincoln Memorial naar het capitool met hier aan alleen maar musea in mooie oude gebouwen. Even nog een stop bij het capitool, waar de regering zeteld. Hier was nog wel een grote bijeenkomst, we weten niet echt waarover dit ging. Daarna waren we de gehele middag vrij. Met Anja & Emiel, Lisa, Fenna, Rob & Dionne eerst maar even gelunchd in de kelder van het National Galery of art museum. Hierna even wat Vincent van Gogh's, Matisses, Renoirs etc bewonderd in dit museum. Een stukje verder in de nationale beeldentuin neergestreken en 1 heerlijke kan bier en 1 heerlijke kan sangria op en wat zitten kletsen in de zon. Teruggelopen via het park van de Mall langs allerlei foodtrucks, waar we nog even een heerlijk ijsje hebben gescoord. Het Air and Space museum nog in, was best interessant om al die oude vliegtuigen en ruimtevaart spul te zien. Om 17.00 uur weer in de bus terug naar ons hotel. We besluiten met ons 9-en naar de overkant van de straat naar een shopping mall te gaan, om wat avondeten te scoren. We belandden in een soort Italiaans eettentje waar ze van alles hebben: van pizza tot hamburgers, van lasagne tot broodjes. Jantine had lasagne op en Erik een soort broodje shoarma. Even de weg gevraagd naar de lokale supermarkt, waar we ons ontbijt voor morgen al gescoord hebben. Alles is wel erg prijzig hier zeg, pff!!! Terug in het hotel hebben we net heerlijk in de tuin wat biertjes en wijntjes op en zitten kletsen. Nu in bed dit blogje typen, niet te laat gaan slapen, want om 6.00 uur gaat onze wekker. |
Vrijdag 2 mei 2014 Heerlijk geslapen en heerlijk op ons bed ontbeten met de TV aan. Blijkbaar nog overstromingen in Florida en orkanen in het midden van het land, maar hier vandaag heerlijk weer. We verlaten ons hotel en gaan op weg naar Philadelphia. Weinig verkeer, dus we zijn er al rond 10.00 uur. Over de Franklin Bridge krijgen we een eerste blik op de stad. Eerste stop: een groot museum waar op de trappen ervoor Rocky is gefilmd (hij rende hier voor zijn training de trappen op en af), dus ook een beeld van Rocky ernaast en Erik die de trappen heeft opgerend en aan het eind heeft gejuichd. Verder een mooi plein, met een monument van George Washington, de eerste president van de VS. Door met de tour: veel mooie oude gebouwen in Philadelphia, waarbij in het midden: the Independence Hall, met daarin DE bel van de VS: the Liberty Bell. Een oude bel, met een enorme scheur erin, maar blijkbaar erg belangrijk want hij werd bij alle grote vrijheids-eventen geluid: einde van de burgeroorlog, einde van de eerste wereldoorlog, tijdens de speech van Martin Luther King, tijdens de speech van Rooseveldt tijdens WO-II. Het is trouwens ook een soort van werkweek voor kids: busladingen vol Amerikaanse kindertjes! Lunch in een food-court. Fantastisch om te zien, wij zijn niet slank, maar vergeleken bij sommige Amerikanen zijn wij super slank! En op zo'n foodcourt kan je ook alleen maar pizza, hamburgers, ijs, patat en andere gefrituurde kippen-onderdelen kopen. We snappen het waarom je hier makkelijk dik wordt. Door op weg naar Washington DC. Ook hier weinig verkeer, dus we zijn er met 3,5 uur rijden. Onderweg nog wel een stop langs de snelweg, weer zo'n enorme foodcourt vol vettig voedsel. Eerst maar even gestopt bij ons volgende hotel, waar we in de tuin alvast een biertje op hebben. Om 17.15 uur de bus in voor onze avondtour door Washington. Eerste stop: central station: een supergroot en oud treinstation, met in de kelder weer een enorm groot en krioelend van de mensen, foodcourt. Maar een stukje pizza op. De bus in en er staan hier vele mooie oude gebouwen. Inmiddels een lokale gids opgepikt: Elisabeth. Een wat op zijn zachts gezegd: aparte dame met een tic van haar rechter arm en een nieuwe knie. We hadden wel enorme lol alleen al om haar. Langs de Thomas Jefferson memorial, met een groot beeld van deze president. Wederom busladingen vol kinderen. Wel een mooi uitzicht over het meer, met het Washington Monument (die 186 meter stenen hoge obelisk die je door heel Washington kan zien). Verder naar het Martin Luther King memorial, waar we wat originele foto's probeerden te maken, in plaats van de standaard foto die iedereen maakt. Het Franklin D. Rooseveldt memorial was ook erg mooi. Inmiddels is het donker en is alles dus mooi verlicht. Mooie watervalletjes, mooie spreuken en mooie beelden. Ook het WO-II memorial was erg mooi: vol verlicht met alle 50 staten vertegenwoordigd. Mooi verlichte fontein met op de achtergrond de verlichtte obelisk en het verlichtte capitool. Als laatste nog langs het Kennedy center for erforming arts, met de Union-hall: een hal met vlaggen van alle landen waar de VS een goede band mee hebben, dus de Nederlandse vlag hing er ook. En de Staten-hall: met de 50 vlaggen van de 50 staten. Vanaf het dakterrras van dit gebouw nog mooie fotootjes gemaakt van de verlichtte stad. Rond 23.00 uur in ons hotel. Nog wat biertjes op in de Ierse pub van ons hotel en rond half 1 ons bedje opgezocht. |
Donderdag 1 mei 2014 Eigenlijk was onze vakantie gisteren al begonnen, want we hebben van woensdag op donderdag wederom in het Ibis Budget Hotel op Schiphol geslapen, zodat we onze auto daar weer konden laten staan en we toch iets later op konden staan. Toch nog vroeg op, om 6.51 uur met de bus naar Schiphol en om 9.15 uur taxieden we richting de polderbaan. En ja hoor: 15 minuten nadat we in de lucht zaten, kachelde de man schuin voor Jantine geheel in: niet aanspreekbaar, bleek, klam, misselijk en buikpijn. Ojee. Dus druk ehbo-en! Gelukkig was er nog een Hollandse neurochirurg die ook geholpen heeft. Helaas heeft United wel een enorme verzegelde dokterstas, welke echt alleen maar na direct overleg van Jantine met de piloot en na achter laten van BIG nummer en adresgegevens, geopend mocht worden. Slecht gevuld eigenlijk: deze man had diabetes, we konden alleen geen glucose meten, maar we konden wel glucose geven. Geen saturatiemeter, wel 1 hele infuusnaald, maar geen stuwband. Dus wij die man laten liggen en via een vlindernaald, veel vocht naar binnen, inclusief een hele fles glucose. Ondertussen werd het personeel steeds nerveuzer. Men had al verschillende malen gevraagd of we moesten omkeren voordat we de oceaan zouden gaan oversteken. Voor de zekerheid weken we van koers af richting Glasgow. Jantine kreeg zelfs de telefoon in handen gedrukt om met de gezagvoerder/piloot te overleggen. Gelukkig bleek hij behoorlijk op te knappen: bloeddruk was 90/60 met een pols van 50, werd gelukkig 120/80 met een pols van 70.....pffff!!!! We konden dus door vliegen, maar er is zo wel 2 uur van de vlucht omgevlogen. We kregen nog wel een dure champagne fles mee naar huis en we zijn benieuwd wat United met onze adresgegevens gaat doen.... Tegen 12 uur lokale tijd geland op Newark, New Jersey. En we hebben mazzel: het was hier 2,5e dag onwijs rotweer met onwijs veel regen, deze ochtend nog. Maar toen wij er waren: strak blauwe lucht en een lekker zonnetje! Op naar downtown Manhattan. Zo supercool om een eerste blik op New York te werpen: die skyline! Zo vaak films over gezien of over gelezen. En nu zien we het. Via de Lincoln tunnel belandden we op Manhattan. Dit is onze eerste tour door New York, we komen hier over 6 dagen nog terug, dus vandaag enkel een grove globale blik door en op de stad. Nou we hebben alles gezien (voornamelijk langs gereden): Carnegie Hall, Rockefeller Center, Times Square, Bryant park, Empire state building, Madison Square gardens en park, Soho, Greenwich Village, Broadway, Wall street, Central park met hier het Strawberry Fields gedenkteken (zie foto) tegenover het gebouw waar John Lennon woonde en vermoord werd (onderste foto links), de Freedom Tower (op Ground Zero, de voormalige plek van de Twin Towers), Titanic-terminal en ga zo maar door!!! We begonnen trouwens met een een lunch in de Trump Tower, daar waar Donald Trump in het penthouse woont. Eigenlijk best een lelijk gebouw, met iets te veel reflecterende ramen en gouden afwerksels! 5th avenue met al zijn dure shops gezien. Waar een enorme rij stond voor de winkel van Airocrombie en Fitch (waarschijnlijk door de bovenzijde ontblote sexy mannen die daar binnen rond liepen?). Het verkeer is trouwens een drama hier, we kwamen enkel met een slakkengang voorwaarts. Alle bovenstaande hoogtepunten gezien, was nogmaals echt supergaaf! Nog stukje gelopen over een oude spoorlijn, welke nu een soort lang park is geworden genaamd de Highline en nog een stukje gelopen door Central Park, langs Strawberry Fields, daar waar John Lennon 'Imagine' heeft geschreven en langs het huis waar hij gewoond heeft en vermoord is. Inmiddels zijn we wel een beetje gaar en rijden we terug naar ons hotel in Newark (op de luchthaven net buiten New York). Even langs de 7-eleven, om wat te snabbelen voor vanavond te halen en het ontbijt voor morgen te scoren. Nu lekker in onze 2 superzachte kingsize bedjes, met 8 kussentjes in de rug, naar de TV aan het kijken en dit blogje te typen. |