Zaterdag 12 & Zondag 13 november 2016 Vanmorgen relax opgestaan, want we winnen vandaag weer een uur door terug naar Chicago te rijden en dus hebben we extra tijd. We moeten de koffers weer goed inpakken, want we gaan vandaag vliegen. Beneden blijkt Brian al weg te zijn en Nicole was lekkere verjaardagstaart aan het bakken en dus rook het heerlijk in huis. We hebben nog maar 4 luiers voor de hele dag en morgen, dus hopen we dat Youp zich een beetje beheersen kan vandaag. We gaan op pad naar Chicago en hoe dichterbij we bij die stad komen, hoe meer verkeer en uiteindelijk belanden we weer in een file hier. En het is nog wel zaterdagmiddag. Ze hebben echt een verkeersprobleem hier. Vliegveld O-Hare is zo gevonden, eigenlijk een beetje te vlot, want we vergeten te tanken en aftanken door de rental shop kost 10 dollar per gallon ipv de 2 euro aan de pomp. Dus Jantine, Youp, alle koffers en rugzakken worden gedumpt en Erik gaat nog even tanken. Ten minste... 'even': het duurde bijna een uur voordat Erik weer terug was. Aangezien Jantine en Youp onder een landingsbaan stonden, vond Youp het prachtig om die landende (en dus heel laagvliegende) vliegtuigen te zien. Erik werd echter door de meneer aan het einde van de parkeerplaats naar een andere verhuurder National gestuurd om daar te tanken. De pomp werd echter niet gevonden, wel de inrit om opnieuw op de parkeerplaats van Dollar te komen. Dus nogmaals bij die man informeren en die begon te wijzen waar het ergens was. Nogmaals is Erik er naartoe gereden maar niets te vinden. Bij navraag aan een medewerker aldaar was daar helemaal geen tankstation en was de dichtstbijzijnde zo'n 4 mijl verderop. Met al die ritjes werd het dus 55 minuten om 'even' te tanken. Uiteindelijk hebben we 9730km gereden. Met de shuttle naar het vliegveld, de koffers inchecken was zo gedaan, de paspoortcontrole ook bij een heel vriendelijke kerel, maar die security check was echt een drama. Echt superchagrijnig personeel, wat totaal geen haast had. Alles moest uit of af, we moesten alle 3 een swap van onze handpalmen voor een drugstest en onze tassen werden apart gecontroleerd omdat we drinken voor Youp bij ons hadden en nog een flesje nachtvoeding. Deze onderging ook een drugstest, maar bleek toch echt aardbeien-nutrilon te zijn. Hierna van onze laatste dollars geluncht, erg weinig keuze voor zo'n groot vliegveld, dus maar een veel te dure hamburger, nuggets en wat friet gekocht van een onbekend merk en maar naar de gate gewandeld. We mochten i.v.m. Youp als allereerste het vliegtuig in, we blijken achter de WC's te zitten, met wel extra beenruimte, maar Youp moest op schoot en kon er dus fijn afglijden i.p.v. tegen de stoel voor ons. Youp was namelijk veel te groot voor die slaapmandjes voor onze neus. De vlucht zelf was niets: in 7 uur toch eerst een drankje en versnapering, daarna een avondmaaltijd en een ontbijt, lekker turbulentie, een jankend kind 2 stoelen naast ons, een brakend kind naast Jantine en een stom stoel schoppend kind achter Jantine. Youp heeft gelukkig een paar uur geslapen, maar Erik en Jantine totaal niet. Rond 5.15 uur lokale Ierse tijd (23.15 uur Chicago tijd) landen we in Dublin. Dit vliegveld zou niet zo groot zijn, maar we moesten toch helemaal van hot naar her en relaxen nog wat bij de volgende gate. Om half 8 de vlucht naar Amsterdam, waar we snel alle bagage konden vinden en zo weer met een shuttle naar de auto konden om weer naar huis te rijden. |
Vrijdag 11 november 2016 Vandaag vroeg de wekker, want we willen veel doen vandaag en we hebben gisteravond laat nog ontdekt dat er weer een uur tijdsverschil is vandaag. Zo hebben we straks alle 4 de land-tijdszones in de VS gehad. Na een wat magertjes ontbijt, verlaten we St. Louis en rijden we richting Indianapolis. Eerste stop is bij Effingham, waar Amerika's grootste kruis staat. Nou het kruis is ook best groot en niet te missen zo naast de rijksweg. Erik tankt de auto helemaal vol en Youp tankt zijn luier helemaal vol. Gelukkig bij het pompstation, dus konden we hem nog mooi verschonen. Die viel verder na 5 minuten rijden weer in slaap. We gaan op zoek naar 'Aikman Wildlife Adventure', wat hier midden op het platteland best lastig is, want het staat echt nergens aangegeven. Wel zien we heel veel Amish huizen: allemaal witte huizen met een zwart klein koetsje voor de deur en massa's identieke kleding welke buiten te drogen hangt. Alleen verder niemand te zien om de weg aan te vragen, maar gelukkig was daar een soort stratenmaker, die ons de weg wees.' Helaas bleek Aikman op vrijdagen in het laagseizoen gesloten, dus moesten we ons behelpen met achter het hek te kijken naar de dieren, maar we zagen ze van daar uit ook prima, want ze kwamen bijna allemaal wel naar het hek toe: emu's, schattige ezeltjes, kamelen, en kalkoenen en iets verderop hooglanders, wat elken en andere grote beesten. Ook de kangaroes nog even begroet. Youp vond het helemaal tof. Klein stukje verderop ligt het plaatsje Tuscola, wat een schattig ouderwets dorpje is, waar de tijd lijkt te hebben stilgestaan. We zien een Dutch Restaurant (zonder Hollandse gerechten, maar gerund door 2 Amish welke uit Nederland hierheen zijn gekomen) en Erik stapt nog even de het lokale toerist office in om te zien of hier nog iets te beleven valt. Die dame was om half 11 al lang blij dat de eerste visitor van vandaag hier binnen was dus bleef te kletsen, dus Erik bleef een hele lange tijd daar binnen geplakt. Iets verderop zit weer een grote Outlet Mall, waar Jantine weer heel gelukkig van werd en Youp wederom flink werd verwend (had Erik maar niet moeten zeggen vanmorgen dat er nog plek in zijn koffer was). Youp vond vooral de speelplaats met glijbanen en klimrekken veeeeeel leuker dan de winkels. We eten een broodje bij de Subway en rijden naar Indianapolis, waar we allereerst de beroemde motorspeedway van de Indy 500 bezoeken. We rijden hier zo via een tunneltje het parkeerterrein middenin het circuit op en zijn precies op tijd voor een rondrit met een busje met uitleg over het circuit. Dit was echt wel heel grappig om even gedaan te hebben. We rijden verder naar het centrum en zetten uiteraard nog even het Capitol Building van de staat Indiana op de foto. Check: weer een staat bezocht. Het White River State park even langs gereden, maar zag er niet heel uitnodigend uit, dus toen op pad naar onze volgende airBNB. Dit blijkt in een soort vinexwijkje te zijn een half uurtje buiten Indianapolis. Een mooi huis, al stonden we voor een dichte deur. Blijkt Erik een sms gehad te hebben, dat de sleutel onder de deurmat ligt en dat we onszelf zo binnen konden laten. Wat een vertrouwen. Binnen wachtte een hele lieve hond ons op, die meteen Youp af begon te likken en wij hebben verder een mooie slaapkamer op de 1e. Na alles uitgeladen te hebben, gaan wij ook een hapje eten: de laatste keer uit eten op onze grote USA roadtrip. Dus kiezen we een klassiek Amerikaans barbeque restaurant uit, waar Jantine een hamburger besteld en Erik spareribs met kip. Youp eet weer van alles mee en vindt met name wederom de bruine bonen het lekkerste. Onze BNB ligt 4 minuten terug rijden, dus zijn we er zo. We laten Youp nog wat spelen in de woonkamer met de hond en we wachten tot onze "gastouders" Brian en Nicole thuis komen (het is vandaag Brian's verjaardag, die waren ze vieren). Een heel aardig en vriendelijk stel waar we nog even mee kletsen. Daarna snel naar bed want morgen gaan we weer richting het vliegveld in Chicago. Het laatste stukje van ons blog volgt dus als we weer thuis zijn aangekomen. |
Donderdag 10 november 2016 Vandaag waren we een beetje te laat met opstaan, echt in vakantie modus, dus na het ontbijt (wat overigens brood en muffins van zeker een dag oud bevatte, oftewel lekker hard en droog) en na het uitchecken (bij de meest chagrijnige dame die we in lange tijd zijn tegen gekomen), besluiten we Devil's Icebox in het Rock Bridge State Memorial Park over te slaan en meteen door te rijden naar het Museum of Transportation in St. Louis. De reden hiervoor was, dat in dit museum een trein reed, welke Youp heel leuk zou vinden, maar de laatste trein zou al om 13.20 uur vandaag gaan, dus wilden we daar op tijd aankomen. De weg ernaartoe was boeiender dan de wegen in Nebraska. Hier was alles tenminste groen ipv geel (onderweg zelfs wat bossen gezien) en was er veel meer bebouwing. Het museum is zo gevonden en het is weer een heerlijke dag om buiten te zijn: strakblauwe luchten, zon en 21 graden. Veel te warm voor deze tijd van het jaar: wat hebben we een mazzel. Na het betalen van de entree beginnen we in een zaal met allemaal modeltreintjes met mooie versierde parcoursen (beetje a la de kerstmarkt treinen bij de intratuin). Youp vindt het in ieder geval tof om te zien. We lopen naar buiten, want de 1-na-laatste trein gaat vandaag om 13.00 uur en ook Youp moet 5 dollar neerleggen voor de rit. Wel grappig gemaakt: twee ritjes rondom het museum met wat spoorwegovergangen en wat getoeter. We gaan verder naar een volgende grote zaal met allerlei oude auto's en koetsen. Mooi gerestaureerd. Door naar een enorme verzameling oude treinwagonnen, sommigen voor de Amerikanen bekende treinen. We werden aangesproken door ene Don, een man van 88 die vrijwillig hier uitleg gaf en ons wel de binnenkant van 1 van die treinen kon laten zien. Okee, dat was best cool om te zien, alleen was de uitleg ietwat langdradig. Maar mooie slaaptreinen met ook plek om te eten, waar de kok werkte, badkamers etc. We mogen verderop nog wat andere treinen aan de binnenzijde bekijken, waaronder een oude enorm grote stoomlocomotief van de Union Pacific. Daar zaten pas enorm veel standen en draaiwieltjes aan de binnenzijde zeg! Youp mocht nog even op de plek van de machinist zitten, die vond alles wel interessant. We moeten het helaas een beetje afkappen, want we hebben geen tijd om hier uren te spenderen. We laten Youp nog een paar keer aan de treinbel trekken en we gaan weer op pad. We hadden vlak voor dit museum een Outlet shopping center gezien, dus wilden we daar nog wel even heen. Youp vond vooral de speeltoestellen tof en voor 75 cent heeft hij toch nog in 1 een ritje mogen maken. Voor de rest zagen we de outletfactor niet zo, want een trui voor Youp van Ralph Lauren was van 120 nu voor 99 dollar afgeprijst. We rijden naar downtown St. Louis en belanden ineens weer in een file, dat hebben we na Chicago niet meer gehad hier: file. We komen nog net op tijd om de enorme Arch van St Louis te fotograferen bij daglicht: welke symbool staat voor de reis naar het westen in de VS. We hadden vandaag trek in TGI Fridays, dus hadden we in de outlet mall even gegoogled waar die zat. Het leek zo leuk, maar omdat we de oprit van de snelweg misten en onze navigatie heeeeeeel sloom schakelt bij routeveranderingen misten we vervolgens ook oprit 2 en 3 en belanden we ineens aan de andere kant van de Missouri rivier en vanaf daar was het weer een enorme file terug! Dus ipv 20 minuten deden we er bijna 1,5 uur over en konden we het eerst niet vinden. Het is gelukkig goed gekomen en hebben we heerlijk kunnen eten: wat is die Jack Daniel's sauce toch superlekker zeg! Naar ons hotel, de files waren gelukkig verdwenen (al zijn ze hier wel files gewend aangezien er gewoon vaste borden boven de snelweg hangen dat er files gaan volgen over de komende miles). We steken ook nog de beroemde Mississippi rivier over en dan zijn we bij ons volgende hotel. Youp heeft de afgelopen 2 dagen de poeperitis van al die steaks en dus vandaag al zijn 4e romper van de dag aan, dus gaat Jantine voor 1 dollar even gebruik maken van de laundry in ons hotel en legt Erik Youp in zijn tent. Die is nog totaal niet moe en blijft klieren, klauteren en lol maken in zijn tent, maar slapen? Ho maar. |
Woensdag 9 november 2016 The day after: Trump heeft gewonnen en het gewone leven gaat door. Niet echt super geslapen: het bed was vrij smal en zakte naar het midden door, de enige plek voor Youp's tent was voor het toilet, dus konden wij vannacht niet naar het toilet en ze hadden geen gordijnen, dus vroeg wakker van het daglicht. Bovendien is het een oud huis, dus hoorden we Mark rond 5.20 uur naar zijn werk vertrekken. Alles ingepakt staan we klaar voor ons ontbijt, welke erbij zou zitten, maar niemand meer te bekennen. Erik een paar keer geroepen en rond gekeken, niemand. Wij maar in de woonkamer zitten wachten, hoorden we boven gekraak: was Sonja daar aan het werk, want die werkt fulltime vanuit huis. Wij maar naar het ontbijt gevraagd: er bleek inderdaad in onze slaapkamer een klein mandje te staan met wat ontbijtrepen en koeken, dat was het ontbijt. Okidoki. Voor Youp nog wel wat melk gevraagd en die repen hebben we onderweg maar verorberd. Afscheid konden we namelijk niet nemen, want Sonja was alweer naar boven gelopen om te werken. Wij op pad en om de rit te breken had Erik halverwege de Factory stores of Amerika gevonden: een groot outlet centrum. Nou wil Jantine altijd wel shoppen, zeker in een outlet. Helaas bleek deze outlet al een tijdje dicht en daardoor lekker vervallen te zijn, dus Jantine was blij gemaakt met een dode mus. Erik vond het allang best: minder geld uitgeven en de koffers zitten al bijna tjopvol. We rijden vandaag door een aantal staten: we beginnen in Nebraska, rijden daarna een stukje door Iowa, door naar Kansas City in Missouri en we einidigen en slapen vandaag in Kansas City in de staat Kansas. Op de kentekenplaten van Missouri staat enkel het plaatje van de staatsgrenzen van deze staat en een huismus afgebeeld. Blijkbaar hebben ze hier net als in Nebraska weinig hoogtepunten. Even langs de Wallmart superstore: hadden we niet al verteld dat Jantine die dolgraag ook in Barendrecht zou willen hebben? En we lunchen even bij de subway met een lekker broodje. Op pad naar een Kathedraal, welke we aan de buitenzijde geeneens zouden herkennen, dus daar stappen we geeneens uit om te bezoeken en rijden meteen door naar de Boulevard Brewerie, waar om 4 uur blijkt, een rondleiding door de brouwerij begint. Het zit er hier heel gezellig uit, dus we besluiten dat te gaan doen, maar we hebben nog ruim een uur dus rijden hier zo voor terug. Eerst even langs het Liberty Memorial: een herdenkingspunt voor alle slachtoffers uit de 1e wereldoorlog. Het is weer zonnig met een strakblauwe lucht, dus lopen we hier even een lekker rondje met zijn 3-en door een soort parkje. Hier doet Youp zijn best om zijn eigen schaduw te pakken te krijgen. We rijden verder langs het Kauffman Center for Performing Arts, van de buitenzijde lijkt dit best een beetje op het Sydney Opera House, maar was dus best grappig om dit te zien. We maken even wat foto's en rijden terug naar de brouwerij. De tour word geleid door ene Mandy, die zeer enthousiast en grappig kan vertellen. Ze schijnen zeer recentelijk te zijn gefuseerd met Duvel uit Belgie en dus zagen we ook Liefmans en La Chouffe voorbij komen. De tour duurt een uurtje en is geheel gratis en wordt begonnen met een proefbiertje terwijl we uitleg krijgen. Erik krijgt uiteraard die van Jantine ook en Youp wil ook best proeven, maar krijgt niets. Die vermaakt zich wel met de andere mensen uit te groep. We lopen een leuk rondje door de brouwerij met enige uitleg en een mooie veiligheidsbril op en eindigen met 3 gratis biertjes de man in een speciale bar voor gasten van de rondleiding. Erik kan er geen 6 op (zeker niet na die 2 van een half uur ervoor), dus kiest de 2 lekkerste. Het is hierboven best wel heel druk en ook heel gezellig: we snappen het ook best met al dat gratis bier. We zijn blij dat we deze tour hebben gedaan, een aanrader voor iedereen. We hadden van Mark en Sonja gehoord, dat Kansas bekend stond om zijn barbeque restaurants, dus wij aan tourleidster Mandy om een restaurant tip gevraagd: die kwam terug met Jacks Stack Barbeque restaurant. Het zat niet ver hier vandaan, dus wij wilden die wel uitproberen. Nou het zat in een oude verbouwde loods en we konden amper een parkeerplek krijgen en moesten een half uurtje op een tafeltje wachten, terwijl het binnen zeer ruim was. Maar blijkbaar vindt heel Kansas City het hier lekker eten, want het was er afgeladen. Wij met ons 3-en eeen soort 'mixed grill van de barbeque" besteld, dus op 1 schaal overal wat van: pork, beef, ham, spareribs. Jantine zat al snel vol van al het lekkers, maar Erik en Youp hebben de hele schaal leeg gegeten. Ook de bruine bonen gingen er bij de heren best in. Ingecheckt in ons motel en nu lekker uitbuiken op onze kamer: een ruime kamer met 2 kingsize bedden en ruim genoeg plek voor Youp. Wel een beetje vergane glorie, maar het is er schoon. |
Dinsdag 8 november 2016 Vannacht prima geslapen en vandaag zat er voor de verandering geen ontbijt bij de kamer inbegrepen, maar zoals gezegd hadden we gisteravond alle losse zooi uit de auto gehaald en daar bleek nog ontbijt voor 3 dagen tussen te zitten. Dus lekker onderweg ontbeten in de auto. Hadden we ook al niet eerder gezegd dat onze auto een rotzooitje is, zeker rondom de autostoel van Youp. Halverwege de rit van vandaag lag Pioneer Village: dit was een compleet dorp van eind 19e eeuw en eerlijk is eerlijk: het was er erg mooi gerestaureerd en opgezet. Binnenin de loodsen ook echt enorm veel memorabilia uit die tijd en enorm veel oude auto's, koetsen en landbouwapparatuur. Het was er heel leuk om even rond te lopen en Youp wilde uiteraard ook ieder huisje, school, kerk, postkantoor, treinstation, brandweerkazernetje, etc even in. We rijden verder via Lincoln, de hoofdstad van Nesbraska, waar we wederom een State Capitol Building op de foto zetten. Het is weer heerlijk weer buiten: strakblauwe luchten en zon. Verder was er weinig in Lincoln, dus rijden we verder naar Omaha. Iedere staat heeft zijn eigen nummerborden met de belangrijskte attractie van die staat erop. Zo heeft Arizona bijvoorbeeld de Grand Canyon erop, Utah een Arch en South Dakota heeft Mount Rushmore erop staan. Het zegt genoeg over de staat Nebraska dat die daar graan op hebben afgebeeld. Onderweg weer alleen maar landerijen met soms een huis, soms wat vee en veel van die grote bewateringsmachines. Omaha blijkt weer een grote stad te zijn, groter dan de hoofstad Lincoln en heeft best mooie huizen. We rijden eerst naar de St. Cecilia Cathedral, een mooie kathedraal. Nebraska is wel een zeer gelovige staat hadden we al gemerkt (biddende mensen bij de Pizza hut bijvoorbeeld) en ook hier bij de kathedraal: allemaal folders tegen abortus, maar ook dat de anticonceptie pil zeer slecht is en eigenlijk ook een abortus is en dat geheelonthouding eigenlijk het beste is voor lichaam en geest. Mmmmmm, die folders laten we maar even liggen. Iets verderop ligt Joclyn Castle, geen oud kasteel, maar wel grappig om te zien. Hier aangekomen, blijkt dit vandaag een lokaal stemlokaal te zijn voor de presidentsverkiezingen. Jaja, het is vandaag Clinton of Trump. We vragen beleefd of wij even binnen mogen komen en iedereen is uiterst vriendelijk: geen probleem! Een meneer verteld ons nog het 1 en ander over het kasteel en leidt ons nog een beetje rond. Overal waar we komen, vragen ze waar we vandaan komen en wanneer we dan zeggen "Holland" is iedereen uiterst verbaasd, zo van 'wat moeten jullie hier?' Blijkbaar weinig toeristen uit Nederland gewend en Youp breekt overal het ijs, door tegen iedereen te lachen en te zwaaien, 'Oh he's so cute". We rijden nog even langs de Gerald R. Ford Birthsite, daar waar voormalig president Ford is geboren. Leek ons wel grappig op de dag van de verkiezingen. Even verderop zit onze airBNB. De verhuurders Mark en Sonja staan toevallig al buiten te praten, dus we zitten goed. Een vrijstaand huis op een hoekje in een mooie oude wijk met oude huizen en lanen met bomen. Ze hebben een zoon die een paar maanden jonger dan Youp is en Sonja is ook in verwachting van de 2e. We hebben een mooie slaapkamer en badkamer in de kelder. Mark en Sonja blijken fanatieke Clinton aanhangers te zijn, dus de enorme 65 inch TV staat al aan voor de verkiezingsuitslagen. Tegen half 6 gaan zij eten en wij dus ook maar. Op hun aanraden naar de lokale Italiaan, was er best chiq. De beef met pasta die Erik met Youp deelde ging er bij beide mannen wel in, al was het nog veel te veel, maar de lasagna van Jantine was echt niet te eten, dus die heeft het brood en de salade maar opgegeten. Dit was wel meteen het duurste restaurant tot nu toe. Terug in de airBNB, gaan Youp en Jantine lekker in bad. Dit blijkt een bad met jets te zijn, dus Youp vindt het erg grappig om die telkens aan te zetten, zodat het lekker gaat borrelen en heel veel gaat schuimen. Jantine moet hem steeds uitzetten om niet in het schuim om te komen. Inmiddels blijken er ook 2 vrienden van Mark en Sonja te zijn gearriveerd, om met zijn allen naar die verkiezingsuitslag te kijken. De enige TV in huis bleek in die kelder in 'onze' woonkamer te hangen, dus het was lang wachten en de avond verliep heel anders dan alle exit polls en zo'n beetje iedereen had verwacht, want Trump en niet Clinton was aan het winnen. De wijn, liquor en zelfs troost chocola werd tevoorschijn getoverd, want ze baalden echt. "Is this the world we want to raise our children in" werd er tegen elkaar gezegd. Nou tegen 11 uur vonden wij het best, al konden wij pas gaan slapen, toen de rest ook allemaal naar huis of naar bed ging, dus het duurde even. |
Maandag 7 november 2016 Vandaag was Youp al rond 7 uur wakker, beetje vroeg, zal wel met dat uur wintertijd te maken hebben, dus hebben we hem lekker nog een uurtje tussen ons in laten liggen. Was best gezellig iedere keer een vingertje in je neus, in je mond of in je oor. En Youp maar lachen. Na 8 uur maar lekker gaan ontbijten: was een prima uitgebreid ontbijt. Onderweg naar de volgende bestemming was niet zo veel, dus besloten we de ochtend nog in Denver te blijven en naar de Zoo te gaan. Deze ging om 10 uur open en bleek vandaag een gratis entree te hebben. Dit gecombineerd met een stralend zonnetje en strakblauwe luchten en we hebben daadwerkelijk ieder kind onder de 4 jaar uit Denver vandaag in die Zoo gezien!! Man man man wat was het druk met kinderwagens en buggy's. Wat ons wel opvalt is dat de ene kinderwagen nog groter dan de andere is en dat ze echt allemaal 1 of meerdere bekerhouders hebben. En dat er echt megadikke mensen hier wonen met een buik tot tussen hun knieen hangend en nog steeds etend onderweg, we voelen ons echt slank weer soms. Maar genoeg over de mensen, we kwamen hier voor de dieren. Het was een hele leuke zoo. We hebben apen, luipaarden, beren, zeeleeuwen, kamelen, olifanten, giraffen, veel verschillende vogels en reptielen, tapirs, ijsberen, struisvogels, pinguins, flamingo's, neushoorns, nijlpaarden, gorilla's, oerang oetangs en nog veeel meer dieren gezien. Youp keek weer zijn ogen uit en wees ieder dier aan, mits ze niet te stil in een hoekje in de schaduw lagen te maffen. Tegen half 1 gingen we maar eens op pad en precies zoals we wilden: na 2 minuten rijden viel Youp als een blok in slaap en konden wij lekker meters maken. Nou over de rit van Denver naar North Platte kunnen we kort zijn: saai en dorre prairie of wat weilanden. Werkelijk na paar kilometer na Denver zie je echt kilometers lang geen enkele bewoning op heel soms een verdwaald huisje na en alleen maar links en rechts dus gele prairie of gele landbouwgrond met soms wat koeien. Jantine viel er ook van in slaap en Erik moest na bijna 3 uur rijden ook even stoppen om wakker te worden, dus het werd een minidorp naast de snelweg, waar uiteraard wel een Wallmart zat, dus hebben we hier meteen nog wat inkopen gedaan en Youp lekker rond laten rennen. Voor Jantine nog een supercoole pyjama outfit met uiltjes erop gescoord. Jantine wil ook een wallmart in Nederland!!! Hier hebben ze echt alles en kost niets, ook heel veel stoffen en hobby spullen! Nog drie kwartier rijden, we passeren weer een staatsgrens: die van Arizona naar Nebraska, en we komen aan in North Platte. We waren wel even vergeten dat we vandaag ook weer een tijdszone passeerden en we dus weer een uurtje ineens kwijt waren. Hadden we al verteld dat we soms het spoor qua uren verschuiven een beetje kwijt zijn? En wij hadden nog nooooit van de plaats North Platte gehoord, maar dit was werkelijk de allereerste beetje nederzetting van formaat van de afgelopen 4 uur rijden, ofwel 440 kilometer. Op dat hele platteland is echt niets, maar dan ook helemaal niets qua vertier, beleving of bewoning. Vanavond hebben we trek in pizza, dus belanden we bij de pizza hut en hebben we daar een best lekkere pizza op. We waren een beetje doorgeschoten met alle extra's qua korsten en vulling etc, maar zoals gezegd: we hebben de pizza met ons drieen in zijn geheel op. Paar honderd meter verder zit ons motel en we zitten deze keer op de begane grond, dus kiezen we ervoor om een keer heel de auto leeg te maken en alle 300 tasjes welke we inmiddels hebben verzameld van boodschappen en shoppen eens naar binnen mee te nemen en uit te zoeken, wat we nu hebben qua eten, drinken en of alles straks nog wel in onze koffers naar huis gaat passen. We zien de Voice of USA op de tv, toch wel grappig om deze Nederlandse ontdekking hier zo te zien. |
Zondag 6 november 2016 Vandaag lekker uitgeslapen tot een uurtje of 9, toen vond Youp het wel welletjes. De wintertijd is hier ingegaan en dus is het pas 8 uur, ruim een uurtje voor het prima ontbijt. Daarna uitgecheckt en op pad naar de Glenwood Hot Springs. Dit was een best heel groot zwembad wat met warm water uit een natuurlijke bron uit de bergen wordt gevoed. Het rook een beetje zwavelig en smaakt wat zoutig en de stoom kwam ervan af, maar het was echt heel leuk om te doen, al hebben we het warmste bad alle 3 maar overgeslagen: na 1 voet erin gestoken te hebben, bleek dit echt te warm voor ons. Youp vindt zwemmen altijd tof, dus die heeft lekker liggen spetteren en liggen schaterlachen. Al is Youp aankleden best lastig zonder een plek om hem bv te laten zitten of liggen en met gescheiden kleedruimtes voor mannen en vrouwen. We zitten hier trouwens bij Aspen, een lekker chiq ski-oord voor de rich and famous, maar niemand beroemd gespot. We merken het wel aan de benzineprijs: meestel tanken we rond de 2 dollar en 30 cent de gallon, we hebben ook voor 1 dollar 50 getankt, maar hier is het 3 dollar 20! We rijden verder naar Denver. Het is echt schitterend weer vandaag: strak blauwe luchten, zonnetje en een graad of 22. We volgen de river dwars door het dal, dus aan weerszijden eerst hele mooie bergen met bossen en later bergen met sneeuw erop. Genoeg skipistes en gondels gezien en ook zelfs skieende mensen. We rijden door wat natinale forresten en door het Rocky Mountain national forrest. Youp slaapt het grootste stuk, die was moe van het zwemmen, maar de omgeving is hier schitterend. In Denver rijden we eerst naar Downtown Aquarium, hier zou volgens hun eigen website om 15.00 uur een zeemeerminnenshow zijn, dus wij waren daar met 14.35 uur aankomst keurig op tijd. Entree was weer heerlijk prijzig, maar we dachten dat Youp het superleuk zou vinden. Nou ten eerste was de zeemeerminnenshow al om half 3, de dame gaf ook toe dat we website aangepast moest worden, maar ja: daar kopen we niets voor. En ten tweede: Youp was ineens bang geworden voor vissen. Hij riep overal wel "vis", "vis" en wees ernaar, maar dichterbij dan 1 meter van het glas vandaan ging hij niet. Het was best een mooi aquarium, opgedeeld in bv tropische vissen, koraal vissen en een bak met bv allemaal haaien. Zolang Youp door ons op de arm werd gehouden, vond hij het reuze interessant, maar alleen durfde hij niet. Er was ook nog een meet and greet met de 3 zeemeerminnen, maar dat vond Youp ook niets, de Sumatra tijger was daarentegen wel interessant: die deed hem denk ik denken aan onze katten, want hij riep "poes" naar hem. En Youp heeft nog eigenhandig een geel badeendje uit een bak geplukt en hiermee een pluchen slang gewonnen. We gaan verder naar het Capitol building, want Denver is weer een hoofdstad van een staat, Colorado deze keer. Denver is wel heel druk om in te rijden met heel veel eenrichtingsverkeer. We zijn zoveel verkeer niet meer gewend. Door naar het hart van Downtown Denver: een enorme shopping street met allemaal winkeltjes en eettenten. We gaan eerst wat drinken op een terrasje: 2 enorme vazen met cola light en zodra ze half op zijn, krijgen we al ongevraagd een 2e glas voor onze refill op tafel gezet. Die krijgen we echt niet op. We kopen voor Youp een coole hoed van bont met zo'n staart van een beest eraan. Uiteraard nep voor 10 dollar, maar wel grappig. Het is vandaag vroeger donker dan hiervoor met dat uur tijdsverschil van de wintertijd en toch is het nog heerlijk 18 graden buiten op straat. Al zien we hier ook weer wat meer stadse problemen: wat rare types, dronkaards en zwervers. We besluiten naar ons hotel te rijden: een heel mooi groot best western plus hotel en maar te zien wat voor restaurants daar in de buurt zitten. We hebben mazzel want pal naast ons hotel zit een Mexicaans restaurant en omdat Mexicaans ons de vorige keer zo goed was bevallen, willen we het nu wel weer. Erik neemt weer de soort Mexicaanse mixed grill en Jantine de chicken Fajita's. Echt weer enorme porties en echt weer superlekker!!! Terug in ons hotel slaapt Youp lekker snel. |
Zaterdag 5 november 2016 Allen prima geslapen, de kou viel best mee, de warmte van het houtvuur bleef best lang hangen in onze hut. Al is Jantine halverwege toch in een ander onopgemaakt bed gaan liggen, want het was best best krap met ons drietjes in 1 bed met 1 deken en ze was bang om op Youp te gaan liggen. Die nam trouwens het halve bed in beslag door gewoon in de breedte soms te liggen. Wel mooi de heldere sterrenhemel kunnen zien vannacht door ons gat in het dak. Erik heeft de wekker gezet want die wil de zonsomkomst wel op de foto hier: blijkt het helaas mistig en bewolkt te zijn. Dus die gaat toch nog even terug naar binnen. Rond half 9 laden we de auto weer vol en gaan op pad, na eerst 3 zwerfhonden allemaal koekjes van Youp te hebben gevoerd, die hij toch niet lekker vond. Nou ze hadden echt heel honger, want ze sprongen tegen ons op en gristen de koekjes zo uit de handen. Youp had trouwens een nieuw vriendje gemaakt: een kleine puppy die maar tegen hem op bleef staan en hem in zijn gezicht bleef likken. Nou zijn wij niet zo van zwerfhonden in het buitenland: je weet nooit wat voor ziektes ze bij zich hebben en straks bijten ze toch ineens. Maar dit hondje was volhardend: waarschijnlijk was dit voor hem de eerste persoon op zijn formaat ooit. We rijden dwars door Monument Valley: hele mooie gebergten, mooie rotspunten en mooie vergezichten! We maken weer heel wat foto's en onze rental car doet het toch maar weer prima op deze kuilen weg offroad. We gaan verder naar 'Natural Bridges National Monument'. De weg naar de bergtop is weer billenknijpend: de weg loopt flink omhoog met een zand/kuilen/grind pad met aan de ene zijde een stijle berg en aan de andere zijde een diepe afgrond zonder vangrail! Maar was ook weer mooi om te doen en gelukkig maar 1 tegenligger tegen gekomen. De entree van dit park halen we weer uit onze jaarpas uiteraard. We zijn inmiddels ook weer van de staat Arizona naar de staat Utah gereden. Natural bridges monument bestaat uit meerdere natuurlijk gevormde bruggen, maar met 3 bekende grote. Deze zijn allen gevormd door watererosie. Er ligt overal een makkelijk begaanpaar wandelpad naartoe. Je kan er ook naar onder hiken, maar daar zien we niet zo veel in. Het was zeker de moeite waard om dit national monument even gedaan te hebben. Door naar Arches National Park: hier komen we ook weer zo in met ons parkenpas en meteen zien we volop rode rotsgebergten, stijl omhoog met allemaal punten. We besluiten alle viewpoints en arches te doen, dus gewapend met een plattegrondje doen we zo alle mooie hoogtepunten. Ook dit park was weer zeker de moeite waard! Wat een mooie natuur zien we hier en genoeg Arches gezien: zelfs de 'delicate arch': de arch die op alle nummerplaten van Utah staat. Youp zit in het park lekker bij Jantine op schoot en amuseert zich eerder met alle knopjes van de airco en de navigatie voorin de auto, dan dat hij het uitzicht bewonderd :-) We rijden door naar ons hotel in Grand Junction met onderweg nog een mooie zonsondergang, een regenboog en weer een staatsgrens: die van Utah naar Colorado. Aangekomen blijkt er tegenover ons hotel een Applebees restaurant te zitten en hier wilde Erik zeker een keertje gaan eten. Nou het was er compleet vol, we moesten zelfs even wachten voor we een tafeltje kregen, dus het eten zal er wel goed zijn. Nou dat was het zeker ook. Zo grappig: Youp is een echte vleeseter: Erik besteld vaker wel eens biefstuk en Youp herkent het zeker! Zodra de borden gebracht worden gaat Youp al stuiteren van opwinding en wijzen naar het stuk biefstuk met "die wil ik, die wil ik". En uiteraard precies in dit restaurant poept Youp echt tot aan z'n haargrens zijn luier vol! Getsie! Dus helemaal uitgekleed, schoon gemaakt en schone kleren aan. Youp eet daarna echt zijn buikje rond. Wij zitten allang vol, meneer blijft maar doorgaan, zelfs als allebei onze borden al zijn weggehaald. Ons motel is verder prima. Ruime en schone kamer. Vannacht gaat hier de wintertijd in, dus krijgen we hopelijk een extra uurtje slaap van Youp. Al zijn we het spoor met al die tijdswisselingen van de afgelopen paar dagen wel een beetje bijster. |
Vrijdag 4 november 2016 Vannacht goed geslapen in ons route 66 motel, alleen een beetje kort, want om 5.15 uur hadden we de wekker gezet. We zitten een beetje te stoeien met de tijden, want we gaan een uur vooruit maar wanneer? Arizona time is weer anders dan de Utah time en de tijden in de Indianen reservaten en per 6 november aanstaande gaat hier de wintertijd in en zou alles weer synchroon lopen, maar we nemen het zekere voor het onzekere en starten vandaag gewoon heel erg vroeg. Ontbijt was prima, al kon Jantine er al snel 2x van genieten :-( en het motel blijkt allerlei grappige route 66 memorabilia te hebben, het was best grappig om dit te zien. We zien de zon opkomen en rijden verder over de oude route 66: the Motherroad. Tegenwoordig met vergane dorpjes en spookstadjes, maar we wilden even langs Seligman, hier waren we op onze vorige trip ook doorheen gereden en toen stonden er veel auto's van Cars de film. Die film is een beetje hierop gebaseerd. Nou helaas in november hebben ze alles blijkbaar weggehaald, het was er uitgestorven. Al heeft Youp wel in wat andere oude auto's gezeten en gestuurd en hebben we een stuk op route 66 gereden. We rijden verder naar Page, om hier de Lower Antelope canyon te doen. Dit was de reden dat we vroeg op moesten, want deze tour hadden we als enige tour al in NL geboekt voor 12.10 uur (of was het nou 11.10 uur). Wij komen daar om 12.05 uur keurig op tijd aan, blijkt het toch pas 11.05 uur te zijn: dan hadden we vanmorgen nog een uurtje langer kunnen slapen! Gelukkig was er nog plek op de tour een uur eerder. Wel grappig: overal prima wegen en komen we overal binnen met onze nationale parken pas, behalve iedere keer als we op Indianen grond belanden: eerst een hokje om 10x zoveel te betalen als voor Amerikaanse parken en meteen na dat hokje houdt ook standaard het asfalt op en belanden we op onverharde grind/zandpaden. Zo ook dus hier. We starten meteen met onze gids en 5 Koreanen aan onze tour, Youp bij Erik op de rug dalen we 30 meter af de canyon in. En meteen echt supermooie plaatjes! Mooie kleuren, mooie vormen, zonnetje erbij: we kijken echt onze ogen uit en we blijven de ene foto na de andere schieten en filmen er lustig op los. Wat is dit mooi zeg hier! En ook prima te bewandelen, soms een beetje nauw en krap en moeten we een beetje klauteren, maar zelfs met Youp op de rug ging het hier prima. Hierna even geluncht met lekkere broodjes van de Wallmart en hebben we dus ineens een uur extra over vandaag en besluiten we naar de 'Horseshoe Bend' te rijden: een bocht in de Colorado rivier in de vorm van een hoefijzer. Alleen onze navigatie Truus stuurt ons 3x over compleet onverharde zandpaden met echt enorme kuilen en gaten, zo erg dat we er echt een paar keer bijna stil komen te staan, de bodemplaat van onze camry wordt flink geschuurd en moet Erik soms echt goed gassen om erdoor te komen. En we komen telkens helemaal niemand tegen, dus we willen hier echt niet vast komen te staan. We besluiten niet verder te gaan en maar rechtsomkeert te maken, helaas met dus voor een 2e keer billen knijpen over sommige stukken! Onderweg verder nog even langs het Navajo National monument, waar we een klein stukje hebben gelopen en wat mooie uitzichtpunten hebben gezien. We gaan verder naar Monument Valley, waar we vannacht gaan slapen. We weten dat er bij onze hogan (=traditionele Indianen hut) niets te eten of te drinken is, dus stoppen we iets voor 5 uur om nog even een Whopper en wat nuggets bij de Burger King te halen (weinig keus in het dorp Keyanta, het laatste gehuchtje voor we Monument Valley in rijden). We moeten er voor het donker wordt zijn, want licht of bewegwijzering is er niet. Zelfs een adres hebben we niet, alleen wat coordinaten die we niet in onze navigatie kwijt kunnen. Monument Valley is weer Indianen gebied, dat betekend dus weer flink dokken en geen asfalt, al is de persoon achter het entree loket hem al gesmeerd voor vandaag, dus kunnen we er zo inrijden. We hobbelen en bobbelen en stuiteren weer wat over over dat kuilen/grind/zandpad en we hopen maar dat we goed zitten. Het is wel weer echt supermooi hier, maar we zijn meer bezig om in dit verlaten gebied onze hogan te vinden. We vragen het een paar keer aan die 2 personen die we onderweg tegenkomen ("of zij de Hogan van Verna Yazzie kennen?") want echt Engels spreken ze niet. We zitten blijkbaar toch op de goede weg, want na veel gestuiter en zand komen we toch bij een compleet verlaten hogan aan. Zou dit hem zijn? Geen idee, straatnaambordjes, naambordjes of wat dan ook kennen ze hier echt niet, maar yes het blijkt de goede te zijn. Zo supercool: daar zitten we dan echt middenin Monument Valley in een godverlaten hogan met ons drietjes en 2 zwerfhonden, zonder electriciteit of stromend water. Het toilet zit 100 meter verderop en is een gat in de grond met een spaanplaten huisje eromheen getimmerd. De zoon des huizes legt ons gelukkig in gebrekkig Engels uit hoe het vuur en de olielamp aanmoet. Dus Erik wordt ineens in zijn oerinstincten aangesproken: hout buiten halen en vuur aanmaken. Die hogan is trouwens echt cool: een hutje van boomstammen met eromheen een dikke laag leem, met wat bedden en een zandvloer. In het midden die brandkachel en een enorm gat in het dak voor de rook en frisse lucht. Verder echt pikkedonker en doodstil buiten. We kunnen niet anders, dan gezellig met ons drieen in 1 bed en om 20.00 uur gaan slapen. |
Donderdag 3 november 2016 Er zijn van die dagen..... Al begon de dag goed: alle 3 goed geslapen, want we waren moe. Al had Erik een beetje kort geslapen, want die was tot 00.45 uur met de vele foto's en filmpjes van die dag bezig geweest om te verwerken. Uitgeslapen tot half 9, later kon niet, want het ontbijt was maar tot 9 uur. Dus Youp maar gewekt want die lag nog in coma. Bij het ontbijt hadden ze deze keer wel toast en broodjes, alleen geen beleg. Gelukkig hadden wij in de auto nog een pot met pindakaas staan, die Erik even heeft gehaald. Alle andere mensen in de ontbijtzaal keken wel een beetje afgunstig naar onze pot pindakaas. In de auto, eerst een klein stukje gereden naar een wedding chapel, waar die hebben ze hier in Vegas in overvloed. Even op de foto gezet en stukje verder gereden naar het beroemde Vegas sign: 'Welcome to fabulous Las Vegas'. Uiteraard wij alle 3 daaronder op de foto. Was weer leuk. Stukje verder gereden, naar het Silverton hotel, hier zouden ze een mooi aquarium hebben. Nou dat hebben ze ook, maar om er te komen, moest Erik binnen 100 meter 7 banen op schuiven van compleet rechts naar compleet links, allemaal toeterende auto's en uiteindelijk toch nog de afslag missen, dus fijn weer helemaal rond moeten rijden. Het aquarium was gelukkig wel mooi, Youp probeerde de vissen te pakken en vond het dus ook erg leuk. Verder richting de Skywalk over de Grand Canyon. Op de snelweg zien we gewoon een vet eenzijdig ongeluk op de tegenliggende weghelft gebeuren: een pick up truck zien we zo over de kop slaan, dikke stofwolken erachter en uiteindelijk zien we hem compleet ingedeukt in het grind op het talud stil staan. Wow, dat was even heftig. We dachten ook dat Amerikanen niet zo van het hulpverlenen waren, maar iedereen tegenover liggend stopte meteen, zelfs mensen aan onze kant van de rijksweg stopten en we zagen al diverse mensen uit hun auto stappen en naar die pick up rennen. Dat is toch wel weer sympatiek lief. We hopen dat het goed gaat met de bestuurder. Na een half uurtje rijden we door Boulder City en zien we een bordje met 'Hoover Dam 1/2 mile'. Nou hebben wij die dam al gezien, maar omdat we er toch zo heel dicht bij waren, besloten we om toch maar even van de rijksweg af te gaan en eroverheen te rijden. We waren even vergeten dat iedereen die over de dam wilde door de security check moest, maar dat was gelukkig zo gedaan (al moest Erik's raampje open om even Youp te zien, die lag namelijk achter Erik te tukken met een stukje stof in het raam geklemd tegen de zon) We zien de dam en omdat Youp dus slaapt, dachten wij slim te zijn en Jantine even snel met video- en fotocamera te droppen, Erik rijdt stukje verder, keert en pikt Jantine weer op....Nou bij het uitstappen hoorden we al iemand toeteren achter ons, dachten dat dat weer een chagrijnige Amerikaan was, maar nee, dat was een undercover politie agent. Ja hoor: Erik wordt met zwaailicht en al gemaand tot stoppen. Jantine kon geen kant uit vanaf haar plekje en ziet in de verte Erik met die politie staan. 4 aanklachten tegen Erik: 1: meteen stoppen indien je een zwaailicht achter je hebt (ze hebben hier geen "stop" op de auto staan, Erik ging al aan de kant en dacht dat de politie hem snel wilde inhalen voor een echte boef, dus hij was niet meteen gestopt), 2: Erik had Jantine langs een rood stukje stoeprand eruit gelaten en rode stoepranden betekenen blijkbaar dat je daar niet mag stoppen, 3: Erik wilde op een punt keren om niet de parkeergarage in te moeten rijden en te moeten betalen, waar dat niet was toegestaan. Over een paar honderd meter mocht dat blijkbaar pas weer wel en 4: alvast werd doorgegeven dat pas gekeerd mocht worden waar dat legaal kon en dat was pas ver over de Hoover dam, dus dat werd een heel stuk rijden terwijl Jantine niet wist wat er allemaal gaande was. Gelukkig rijden wij hier rond met een kenteken uit de staat Illinois en is dat 100 staten verderop en vroeg hij waar Erik vandaan kwam en kwamen we er met een waarschuwing vanaf. Jantine stond inmiddels op dat rare plekje pal in de brandende zon wortel te schieten, maar ze werd gelukkig nog wel een keer opgepikt. We konden er wel om lachen: gewoon staande gehouden worden door Oom agent op onze Amerika Roadtrip: hoort er gewoon een beetje bij. Inmiddels wel veel tijd verdaan en ook omdat de klok weer een uur vooruit moet van de staat Nevada naar de staat Arizona en we dus een uur ineens kwijt zijn. Verder 1,5 uur omrijden naar die Grand Canyon skywalk. Erik had dit thuis helemaal uitgezocht: een glazen bodemplaat, zodat je over de Grand Canyon loopt. Echt 1,5 uur door the middle of nowhere om daar te komen, 1 kilometer voor we er zijn werden we allemaal naar een parkeerplaats gedirigeerd, want we zouden met pendelbusjes gaan. Prima, ook goed. Binnen blijkt alleen dat dit Hualawai indianen grondgebied te zijn en telkens wanneer wij die Indianen tegen komen, gaat de prijs ineens met 200% omhoog: zo ook hier: voor dat pendelbusje en de entree en de skywalk betaalden we 75 dollar de man! Wij dachten gewoon even met de auto naar die skywalk te rijden, even erop en een fotootje maken en hup weer verder, maar helaas. Voor 3 dollar de man extra, konden we er ook een uitgebreide lunch bij krijgen ter plaatse. Nou we hadden niet voor niets 1,5 uur omgereden en we hadden de Grand Canyon op deze trip nog niet gezien, dus dan maar 2x 78 dollar afgerekend. Wij in dat busje, aangekomen, zien we het meerendeel van de mensen naast de skywalk foto's maken en maar een paar mensen op die skywalk staan...huh? Wat blijkt: op de skywalk mag je absoluut geen foto's, geen films, geen telefoons mee!!! Dat hadden ze nergens verteld! Erik zwaar over der rooie, maar ze deden er niets aan. Op die skywalk stonden 2 'professionele' Hualawai Indianan-fotografen die wel een foto van ons wilden maken. Tja: 1,5 uur omrijden en dan 156 dollar betalen, dan willen we ook wel een foto ook. Komen we daarna bij de foto afhaal service, we dachten iets van 15-25 dollar voor de foto's te moeten betalen, maar nee: dit bleek uiteraard 65,10 dollar te kosten!!!! Tja toch maar doen, wat blijkt: zijn het allemaal rukfoto's: allemaal stuk voor stuk overbelicht, of Jantine, of Youp, of Erik heeft zijn ogen dicht, er liepen 10 andere mensen op die skywalk en die staan ook allemaal op onze foto's en die hele Grand Canyon zie je bijna niet. Erik werd bozer en bozer. Nee, dan de lunch: heel uithangbord met lekker eten, maar met ons ticket kon je maar uit 3 sandwiches kiezen, dat was het. Uiteindelijk bij een volgende stop wel hele mooie, supergave foto's kunnen maken: de Grand Canyon blijft schitterend!!!! Wel soms een beetje te dicht langs de afgrond naar Jantine's zin, en Youp vindt steentjes gooien nog steeds 10x leuker dan het uitzicht. Terug bij de auto, gaat Erik toch nog even zijn beklag binnen doen, terwijl Jantine Youp alvast in de auto laad. Dit zit bij mama op schoot en laat lekker lachend een dikke scheet, althans dat was wat mama hoopte, maar nee: binnen 10 seconden zat Jantine onder de poepie....Dus alle kleren uit en uit de koffer maar snel Youp zo goed en zo kwaad als het ging verschoond daar op de parkeerplaats. We rijden verder naar Seligman, onze navigatie zegt ergens: hier links afslaan....mmmm dit is een zandpad! We probeerde verderop, maar de navigatie zegt alleen maar 'keer om' en de tijd liep zo alleen maar op. Dan maar dat zandpad op. Je moet je voorstellen: ondergaande zon, een zand/kiezelpad vol met kuilen (terwijl het toch weg nummer 149 was en echt nummering langs de kant van de weg heeft) en in de verste verte geen huizen of andere mensen te zien. Jantine knijpt hem al en verzint allerlei scenario's, waarbij we onderweg pech krijgen, we in de auto moeten slapen en het gaat vriezen of Erik die hulp gaat zoeken, maar nooit meer wordt gevonden! Nee ze is blij dat na 33 mijl (die op deze manier 50 minuten duurden) we weer asfalt onder de wielen hebben. Youp slaapt het hele stuk, die vindt al dat gehobbel van al die gaten en kuilen wel lekker rustgevend. We rijden verder op de historische route 66. Allerlei mini verlaten dorpjes en we tanken bij een oud verlaten pompje, maar de benzine meer dan 40 dollarcent per gallon goedkoper was, dan alle afgelopen dagen. We stoppen bij een restaurant (de eerste in de wijde omtrek die we tegenkwamen, dus meteen maar gestopt) en hebben hier een pizaatje met een milkshake op. We lopen naar de auto, Youp op de arm bij Erik en die voelt ineens nattigheid: ja hoor: de 2e overloop luier van vandaag! Wij snel weer naar binnen, Jantine Youp verschoond en Erik uit de auto alvast zijn pyjama gehaald en die meteen maar aangetrokken. In het pikkedonker rijden we naar ons motel: echt in the middle of nowhere: oud, verlaten, vergane glorie, maar het heeft wel wat. De 'receptioniste' doet na 7 uur 's-avonds de deur niet meer open, dus Erik checkt via een klein luikje in. De motelkamer is typisch iets voor truckers met dikke bierbuiken, maar okee, hij is schoon. Jantine spoelt met de handwas alle poepies uit 2 rompers, 2 broeken en 2 shirts en Youp wil vanavond niet in zijn tent, dus die valt eerst naast Jantine in bed in slaap. Morgen even geen blog online, we schrijven het wel maar kunnen het pas over twee dagen plaatsen omdat we slapen in een Hogan (een soort lemen hut) in Monument Valley. Hier hebben we geen stroom, stromend water, verwarming of what so ever en daardoor hoogstwaarschijnlijk ook geen wifi..... |
Woensdag 2 november 2016 Vandaag weer gewekt door Youp (vannacht trouwens 1x vals alarm uit de tent, Jantine is toen slaapwandelend opgestaan, denkend dat het al ochtend was....het bleek 1.50 uur te zijn:-). Rond half 9 aan het ontbijt: echter bleek het hele ontbijt op cornflakes na al op te zijn: geen toast, geen wafels, geen muffins of bagels meer. Dan maar 4 kleffe Deense broodjes voor Erik en een appel en een banaan voor Jantine. Voor vandaag hebben we eerst een laundry opgezocht: die zat te ver om te lopen, dus even met de auto heen gereden. We konden blijven wachten op het wassen en drogen, maar daar hadden we geen zin in, dus lieten we alles achter en konden het later vandaag ergens op halen: tis tenslotte een 24 hours laundry. Echt alles is hier trouwens 24/7 open: stel je hebt zin om om 3 uur 's nachts een souveniertje te kopen, of een subway broodje te halen, of je hebt dan een apotheek voor paracetamol nodig: het kan allemaal hier. We parkeren de auto terug bij ons motel en gaan vandaag alles lopend doen. Eerst naar het Luxor hotel, helemaal aan het begin van de strip. Een cool gebouw in de vorm van een piramide, met alle hotelkamers aan de buitenzijde en binnenin uiteraard het casino. Youp kijkt meteen zijn ogen uit. Voor de deur staat nog een obelisk, een sfynx en wat andere beelden, helemaal leuk. We lopen door naar ernaast: het Excalibur. Dit is een hotel in de vorm van aan kasteel met rode en blauwe torentjes. Ook hier binnen even een rondje gemaakt door het casino. Daarnaast naar het New York New York hotel, met het vrijheidsbeeld voor de deur en met het Chystler gebouw. Ook hier binnen een rondje gemaakt. Valt ons echt op, dat het om 11 uur in de ochtend al echt vol zit met mensen voor de gokkasten. Is ook niet zo gek: het is overal koel en donker binnen, uiteraard zonder klok. Die mensen weten helemaal niet of het dag of nacht is buiten. Buiten is het trouwens prima vertoeven: strak blauwe lucht en 25 graden. We steken de straat weer over naar het MGM grand, welke we ook uiteraard even bezoeken. We zien trouwens dat Tiesto en Afrojack hier in Vegas optreden, toch een beetje Nederlands hier. We lopen verder over de strip, langs de M&M store, langs de Coca Cola store, langs souvenier shops, waar Youp eigenhandig een dobbelsteen van 79 cent uitzoekt, het kan allemaal niet op vandaag. Overal kan Youp trouwens op de foto mee: van Marilyn Monroe, tot aan Olof van Frozen, van Pokemon tot aan Mickey en Minnie. We moeten keuze's maken. In het Flamingo hotel, hebben we uiteraard de flamingo's in hun habitat gezien en toevallig waren we op tijd om het pelikaan voeren te zien. Youp staat de spartelen van plezier. In het Venetian pakken we een drankje op het terras naast het kanaal, waar de gondels op en af varen. Met alle overdekte shops uiteraard. Youp krijgt dit niet echt mee, want die ligt nu lekker in de buggy te slapen. In het Mirage, zien we de jungle lobby en buiten kopen we tickets voor de Sigfried en Roy's secret garden en Dolfin encounter: hier zien we 3 bassins waar dolfijnen worden getraind en daarnaast een stukje jungle met witte tijgers, luipaarden en leeuwen. Was echt wel leuk om te zien. We gaan naar Caesar's palace, waar we de Forum Shops zien, het aquarium en toevallig net de Atlantis show pikken met wat vlammen en effecten. We hebben avond eten bij New York pizza, aan 1 slice hebben we hier al voldoende, wat een grote stukken en gelukkig is de kleinste cola nog 0,5 liter! We lopen naar het Bellagio, want het is inmiddels donker geworden en pakken de eerste fontijnshow voor ons vandaag mee. Blijft echt heel gaaf om te zien. We lopen weer terug naar het Mirage hotel: waar om 20.00 uur een vlammende show van een vulkaanuitbarsting plaats vindt. Youp kijkt echt zijn ogen uit en we hopen dat de eenden die hiervoor nog in deze vijver zwommen op tijd een beter heenkomen hebben gezocht, anders zijn het nu geroosterde eenden. We lopen na deze show terug, via Caesar's naar het Bellagio en hebben daar nog een fontijnshow gezien. Inmiddels zijn we best moet en nemen we lekker een taxi terug naar ons motel. Erik gaat nog even de was ophalen en Jantine legt Youp op bed, die was binnen 10 seconden in dromenland van alles wat hij vandaag gezien en gehoord heeft. |
Dinsdag 1 november 2016 Vanmorgen relaxt opgestaan en een prima ontbijtje verorberd. Alle zooi weer in de auto en op pad naar Zion National Park. De weg er naar toe was ook al supermooi: allemaal rode rotsgebergte uit allemaal laagjes bestaand. De entree van het park hadden we al voldaan met onze jaarpas voor alle Amerikaanse Nationale parken, die pas hebben we er nu al 3x uit en we hebben nog wat parken te gaan. Eerst maar even langs het visitor center: de parkeerplaats hiervoor stond al helemaal vol met meer auto's dan we de hele afgelopen week bij elkaar opgeteld hebben gezien. Het bleek dat we met de auto maar tot hier konden en we dan op een soort hop on, hop off busje konden stappen. Zonder uitstappen zou dat ritje al 80 minuten duren. Daar hadden we even geen zin in, dus namen we toch de eigen auto maar om de Zion Scenic Byway te rijden. Dit was ook echt supermooi: hoge rode rotsen, met een gedeeltelijke arch en een tunnel. We hebben nog gezocht naar de Bighorn Mountain Sheep, of de horny mountain big sheep of hoe ze dan ook heetten, maar helaas nul gespot. Aan het einde bleek dat wanneer we aan deze kant Zion uit zouden rijden, we echt nergens uit zouden komen, dus iedereen keerde maar weer om, wij inclusief. Dus die hele scenic byway weer gezien maar nu vanaf de andere kant en nog steeds geen Shaun the Sheep gezien. Op naar de Zion outlet shops, waar we lekker met een broodje en een salade hebben gelunchd en we voor Youp nog wat coole kerstkleding hebben gekocht. Door naar Las Vegas! Daar waren we na 5 kwartier, Youp heeft lekker liggen slapen terwijl de weg ernaartoe ook al supermooi was: dwars door een canyon heen. We rijden vandaag trouwens vanuit de staat Utah, via een stukje Arizona naar de staat Nevada. Bovendien gaan we weer een uur terug in de tijd tov Nederland. Weer een mini-jetlagje. Ineens doemt daar dan Las Vegas aan de horizon! Zo cool dat we weer terug zijn en zo apart dat je hier weer overal ineens mag gokken: overal casino, slots etc. Eerste stop: de noordelijke premium outlet shops: nou Jantine werd hier zeer hebberig van alle goedkope merkkleding voor Youp! Erik moest Jantine echt bedwingen om niet nog meer te shoppen. We parkeren vervolgens de auto vlak bij Freemont street en lopen deze van begin tot einde helemaal af, vol rare types en veel flikkerende lampjes. Youp weet niet waar hij kijken moet, zijn mond staat bijna de hele tijd open. Hij gaat nog even op de foto met Elvis. Het is er trouwens heel druk voor een dinsdagavond buiten het hoogseizoen vinden wij. We dineren bij Denny's: ons allereerste fastfood restaurant van deze hele reis en ook onze allereerste milkshakes. We vonden ze alle 3 erg lekker, Youp wilde het rietje bijna niet meer loslaten wanneer hij een slokje mocht. Bovendien had hij na 2 dagen ziek te zijn geweest gewoon enorme honger: hij heeft daadwerkelijk de halve T-bone steak van Erik opgegeten en wat frietjes, onion rings, shrimps en garlic bread. Inmiddels is het donker geworden en lopen we terug de Freemont Street weer helemaal af: we waren precies op tijd voor de lichtshow die hier in de avond ieder uur op het plafond wordt geprojecteerd. Youp spartelde gewoon van plezier in zijn buggy. Wat een fantastische rare types lopen hier rond zeg: halfnaakte dames en heren, hoogbejaarden, dronkaards en wij met verreweg de allerjongste toeschouwer: Youp. We wandelen nog even het Golden Nugget Hotel in, hier sliepen wij de vorige keer en we wisten dat ze hier een zwembad hadden met haaien. Nou dat vond Youp ook echt prachtig om te zien. Ook al die lampjes van alle gokmachines: man, man, man, hij kijkt echt zijn ogen uit. We pakken de auto naar ons hotel: we zitten achter de MGM grand en we nemen de weg over de strip: Youp voorin op de schoot bij mama om alle lampjes goed te kunnen zien. Ons hotel is verder prima, al zitten we op de 2e ergens in het midden, dus veel gesjouw de trap op helaas. We wilden eerst nog naar de Bellagio fontijnen wandelen, maar door het uur tijdserschil en alles wat we vandaag gedaan hebben, zijn we moe en doen we dat morgenavond wel. |
Maandag 31 oktober 2016 Youp heeft vannacht ook weer prima geslapen, as usual en vanmorgen zag hij er gelukkig een stuk beter uit. De koorts was gezakt naar 38,3 dus dat gaat ook beter. Ontbijt was een beetje jammer, de complete vruchtensappenmachine was 'out of order' en het broodbeleg was ook al op, maar vooruit. Tegen een uur of 9 zitten we in de auto. Eerste stop: Cathedral of the Madeline in Salt Lake City. Deze waren we gister vergeten te bekijken. Een grote kathedraal met mooie glas in lood ramen. Youp vond vooral de echo hier binnen leuk, dus die riep telkens "Oh" en "Ah" en hoorde zichzelf dan nog 3x. We rijden verder naar een uitzichtpunt over de stad en over Salt Lake. Nou de stad konden we mooi zien, het Lake lag een beetje te ver weg. Hier vlakbij was wel de Big Cottonwood Canyon, met alle skipistes en sneeuwactiviteiten. Hier nog een stukje over gereden, was weer mooi om te zien. Door richting Cedar City. Onderweg weinig stops of activiteiten, dus Erik maakt vooral meters en Jantine en Youp dommelen lekker in. Na 2 uurtjes moesten we even stoppen, omdat we bijna geen benzine meer hadden, bleek dat ook onze dollars bijna op waren en er een stroomstoring in dit gehucht was waardoor de ATM en de pin bij het pompstation het niet meer deden. Gehucht is trouwens een groot woord: dit was 1 pompstation met daarin een pinautomaat en een subway. Dus we moesten even rekenen en zo konden we eerst een lekker broodje bij de subway kopen en onze laatste 21 dollars besteden aan benzine, om zo Cedar City wel te kunnen halen. We zagen hier ook een bord dat over 1 mile er een fort stond, Fort Cody. Dus die ook meteen maar even bezoeken. We waren helemaal alleen en meteen bij uitstappen kwam er een vriendelijke dame 'sister Clarke' van de Mormoonse kerk naar ons toe om een rondleiding aan ons te geven. Ach het zonnetje schijnt en we hoeven nergens anders heen, dus was een leuk uur, waar ons van alles is verteld. Verder op pad, richting Bryce Canyon. Eerst door de Red Canyon: ineens doemden er supermooie rode rotsformaties op, met 2x een rotsboog waar we onderdoor moesten rijden. Erg mooi met die knalblauwe luchten erboven. Bryce Canyon waren we al eens geweest, maar toen hebben we op een ander uitzichtpunt gestaan. Blijft indrukwekkend mooi. Inmiddels is het eind middag en gaan we richting ons hotel via Cedar Breaks National Monument: weer een mooi natuurpark met bovenaan een heel mooi uitzichtpunt: Chesmann Ridge Overlook. Dit uitzichtpunt verbaasde ons in postief punt: leek een beetje op Bryce Canyon en was dus ook weer heel erg mooi. Tegen een uur of half 7 waren we in Cedar City. Hier konden we eerst nieuwe dollars pinnen bij de drive-though ATM en doken we daarna nog even een supermarkt in om wat te drinken en te snacken voor in de auto in te slaan. Youp is trouwens echt weer beter, want die blijft rondjes rennen en spullen in onze boodschappen kar gooien die we niet echt nodig hadden. Maar het is hier supergoedkoop, dus ach. Verder is het vandaag Halloween! Onderweg al heel veel versierde huizen gezien, de ene nog fanatieker versierd dan de andere. En veel verkleede kindertjes en volwassenen gezien de afgelopen dagen. De winkels liggen vol met Trick or Treat snoepgoed, versiersels en kostuums. We hebben nog even voor Youp gekeken voor een leuk pak, maar die gaat toch de deuren niet langs en maten voor volgende jaren inschatten vonden we moeilijk. We besluiten vanavond bij de Mexicaan te gaan eten, die zitten hier overal. Het eten was er erg lekker, alleen veel te veel! Begonnen al met tortilla chips met dip op tafel en Erik had daarna een enorme pan met een soort Mexicaanse Mixed Grill: hier zat van alles in en Jantine had de Fajita's. Youp is echt weer beter, want die heeft echt zijn buik rond met van alles mee zitten eten. En hij zat te sjanzen met het buurmeisje die ook van mei 2015 was. Naar elkaar zwaaien, lachen en wat kletsen. Zo schattig. We zitten vanavond in El Rey Inn, en dit blijkt een prima motel te zijn: grote ruime en schone kamers. Het buitenzwambad is helaas te koud, maar het ziet er prima uit. Youp's tent parkeren we onder de kapstok en die slaapt binnen een paar minuten. Op TV alleen maar halloween films, als Jantine die ziet, slaapt ze meteen 2 nachten niet, dus dan maar lekker een beetje lezen en internetten. |
Zondag 30 oktober 2016 Vandaag geen wekker, we werden rond half 9 gewekt door Youp. Die was klaar met slapen na 14,5 uur slaap. Ontbijt zat er vandaag niet bij en we zitten in een motel, dus de auto stond voor de deur geparkeerd en we waren dus zo op pad. Zoals gister gezegd: Youp is ziekjes. Vanmorgen 38,6 temp en dus maar een paracetamolletje erin. Eerste stuk richting het zuiden is door een mooi national forrest. Jantine is maar lekker achterin bij Youp gaan zitten omdat hij ziekjes is, maar die slaapt de complete route en Jantine was dus overbodig. We ontbijten in de auto met allerlei restantjes van koekjes en repen en drankjes. Best prima. We rijden over de Historic Pelgrim Highway: mooie vergezichten op heuvels en weidelandschappen, alleen zijn we voor ons gevoel compleet remi op deze aardbol: we zien tijden geen ander verkeer voor, achter of tegemoet aan ons. En heel af en toe een verlaten huisje. We zien zoveel bergen dat er 100% zeker nog plekken op deze aardbol zijn, waar nog nooit een mens heeft gelopen, bijzonder hoor. We lunchen in een verlaten dorp langs de snelweg in de volgende staat: Idaho. Aan de tafeltjes naast ons te zien, is het blijkbaar het gebruikelijke zondagsverdrijf om heel veel krasloten te kopen, want we zien het iedereen doen. Er is dan ook niets anders te doen in deze omgeving. We rijden verder naar de 'Golden Spike National Historic Site'. Onderweg zien we trouwens door heel de VS enorm veel Campers en RV's. Veel onderweg en ook bijna bij iedere huis staat er wel 1 geparkeerd. De Amerikanen houden blijkbaar van camperen, of zouden er ook mensen in wonen? En die Amerikanen zijn enorm chauvistisch patriotic: overal Amerikaanse vlaggen, de ene nog groter dan de andere. De Golden Spike site blijkt de plek te zijn waar midden 19e eeuw de 2 spoorlijnen van oost naar west samenkwamen en dus blijkbaar van grote historische waarde voor de Amerikanen. We wekken Youp en nemen een tour langs 2 hele coole replica's van de originele stoomlokomotieven uit die tijd. We krijgen een uurtje alle ins en outs te horen en Youp slaapt lekker verder tegen onze schouders aan. We rijden verder naar Salt Lake City, dit gaat verder supersnel, dus we hebben tijd zat om ook in deze staat-hoofdstad van de staat Utah even het Capitol City Building te zien: weer met een koepel uiteraard, maar minder versierd. We rijden verder naar 'Temple Square', waar allerlei tempels en kerken rond een plein staan. De grootste is Mormoons. Salt Lake City schijnt een mormonen-centrum te zijn. We kunnen niet dichterbij parkeren dan nu en worden meteen aangesproken door 2 bedelaars en 1 dronkaard, mmmmm. De Mormon Temple kunnen we niet in, maar wel in 'the Tabernacle' er recht tegenover: een grote hal waar blijkbaar de diensten worden gehouden. Blijkbaar was er net een dienst klaar, want toen we aankwamen zagen we veel mensen in donkere nette pakken voorbij komen. Hier lopen trouwens heel veel 'sisters' rond: allemaal met naambordjes welke ons allemaal wel willen helpen met welke vraag we dan ook hebben over het geloof. We slaan dit maar af en lopen zelf een rondje. Het is trouwens heerlijk 23 graden, dus prima in een t-shirt te doen. Wel een verschilletje met de 2 graden van gisterochtend in de sneeuw. Jantine had vanmorgen al gegoogled of er een TGI Fridays hier zat, aangezien we die wereldwijd altijd bezoeken en het eten er altijd heerlijk is: zo ook hier, dus hierheen gereden en uiteraard weer heerlijk gegeten: die Jack Daniels saus blijft een toppertje. Youp wekken we voor het eten en slaapt in zijn buggy tijdens het eten. Youp is altijd al een slaapkoppie, maar nu hij voor het eerst in zijn leven ziek is, slaapt hij alleen maar meer. Hij is waarschijnlijk over de gehele dag maximaal 2 uur wakker geweest en die 2 uurtjes heeft hij hangend tegen 1 van onze schouders doorgebracht. Ons volgende hotel is weer een Ramada Inn, en deze is best prima (zeker indien we hier in de zomer hadden gegeten met een groot zwembad op het binnenterrein met een terras eromheen). De eerste kamer die we kregen bleek bij binnenkomst nog niet te zijn schoon gemaakt, dus kregen we een kamer 3 deuren verderop. Youp slaapt meteen weer en wij kijken nog lekker wat TV met een biertje voor Erik erbij. Jantine kan zich wel lekker ergeren aan al die medische reclame's op de TV: in ieder reclame blokje komt er wel een middel voorbij met "ask your doctor for this medication" en 2 reclame verder de letselschade advocaat die met succes zoveel mensen heeft geholpen die hebben geleden onder dat dat middel :-( |
Zaterdag 29 oktober 2016 Vanmorgen een kwartiertje later de wekker: 6.15 uur, want we gaan Yellowstone nog een keer in. Youp vond het niet echt heel fijn om gewekt te worden en dat liet hij blijken bij het ontbijt. Nu was volgens ons het ontbijt wel zeer uitgebreid, maar waren de broodjes zeker 2 dagen oud, dus daar miste Youp echt niets aan. Het miezert nog steeds, maar vanuit de plaats West-Yellowstone zitten we echt in 3 minuten weer binnen in Yellowstone (vannacht trouwens in de staat Montana geslapen, zijn we daar ook weer geweest). Na een half uurtje zijn we bij het Middle Geyser Bassin gedeelte en overal om ons heen zien we weer rookwolken, groot en klein, uit de grond komen, zo supermooi om te zien, alleen regent het nu echt. Het duurde vanmorgen trouwens ook echt een hele tijd voor we de eerste andere persoon tegen kwamen in Yellowstone. We laten ons niet kennen, hijsen Youp in de draagzak en zorgen dat hij droog zit, terwijl wij een rondje wandelen. Mooie namen van geisers en poolen van Grand Prismatic Pool, Cleopatra Pool en Opal Pool. Alleen door de regen komt er nog meer stoom vanaf dan normaal en zien we bijna alleen nog maar stoom en bijna de Poolen en de geisers niet meer en vallen de mooie kleuren dus een beetje weg. We gaan verder naar het Upper Geiser Bassin gedeelte met hierin als hoofdattractie 'the Old Faithfull' geiser, welke tussen de 35 en 145 minuten uitbarst, gemiddeld elke 92 minuten. We komen aan en zien echt enorme parkeerplaatsen, waar wij als enige nu parkeren. Old Faithfull ligt vooraan met heel veel bankjes eromheen en een soort arena. Het is hier bijkbaar in de zomer een grote attractie. Om 9.00 uur gaat het visitor centre open en gaat Erik meteen checken wat de voorspelling van de volgende uitbarsting is. Die wordt om 10.11 uur verwacht. Gelukkig is het nu weer helemaal droog, dus we gaan een rondje wandelen door Geyser Hill. Met hier weer volop geisers, geisers en geisers en mooie poolen met allerlei kleurtjes. Superhelder water daar trouwens in. Om 10 uur staan we met onze camera's klaar voor Old Faitfull, samen met nog een handjevol andere toeristen. We knopen nog een gesprekje aan met de buurman en zijn 6 kinderen, die weet te vertellen dat hij hier 2x eerder is geweest en dat het toen echt superdruk was, dat hij geeneens een parkeerplek toen kon krijgen en zo ver stond dat hij het amper kon zien. We kunnen ons er nu weinig bij voorstellen. 10.25 uur: ja hoor: It's alive!!!! Zo supercool, die geiser spuit water metershoog de lucht in met een berg stoom. Snel alle 3 op de foto ermee, want na een paar minuten stopt hij er weer mee. Zo check: die hebben we. We besluiten de complete route te wandelen, zo'n 1,5 uur langs vele geisers en poolen. Dit was echt weer heel erg mooi met treffende namen zoals de Giant Geyser, de Grand Geyser, Castle Geyser, Beehive Geyser (welke we per toeval ook nog zien uitbarsten!), Morning Glory Pool etc. Van de meeste geisers is onbekend wanneer ze weer uit gaan barsten, van anderen is bekend dat ze iedere 9 tot 15 uur uitbarsten. Echt een heel bizar landschap hier. We zijn iets voor 12 uur met het hele rondje klaar en komen precies op tijd om de 2e keer de Old Faithfull te zien uitbarsten. Ook deze keer weer indrukwekkend. We stappen in de auto en rijden naar het zuiden. Onderweg mooie besneeuwde bergen, snel stromende watertjes en nog even mooi Yellowstone Lake op de foto gezet. We rijden Yellowstone uit via de South Entrance en rijden zo Grand Teton National Park in. En de zon begint hier meteen te schijnen. Alles is toch net even iets mooier met een zonnetje. In het begin zagen we nog hele zwartgeblakerde stukken bos, van een oude bosbrand. Later hele mooie stukken groen, afgewisseld met grasland. En overal die mooie besneeuwde bergtoppen. Erik had nog wat hele leuke stops uitgezocht, zo belanden we aan een mooi kiezelstrand naast Jackson Lake, met aan de andere zijde de mooie besneeuwde bergen van de Rocky Mountains. Youp vindt vooral het stenen gooien prachtig, heerlijk lachen. We rijden verder nog even langs Jenny lake, helemaal naar boven naar Signal Mountain met het mooie uitzicht daar en langs de Chapel of Transfiguration: een kleine kapel met grappig interieur, waar Erik weer zo nodig heel hard de bel moest luiden. Langs het National Elk Refuge (helaas waren alle Elanden niet thuis, of stonden ze een heel eind verderop te grazen), rijden we Jackson binnen. Een grappig klein dorp van nog geen 10.000 inwoners met een leuk centrum. We checken in in ons motel en rijden vervolgens naar een "Harvest / Halloween" party, alleen was die van 12 tot 3 en stonden wij daar om half 5. Dan maar weer terug en een rondje door het centrum gewandeld. Op aanraden van onze receptioniste bij het Silver Dollar restaurant gegeten in the Wort hotel. Was een beetje te chiq voor ons, maar een simpele burger ging er best in, nog best wel een behoorlijk ding. Youp is inmiddels helaas een beetje ziek geworden, waarschijnlijk ook heel moe, want die valt met zijn hoofd op tafel in slaap. Dan maar in de buggy naast onze tafel laten slapen. Snel maar terug naar ons Antler Inn Motel, waar Youp 40,3 koorts blijkt te hebben. Gelukkig is hij nog steeds vrolijk, alleen heel slaperig, dus die valt al om 6 uur in slaap, en dat terwijl hij vandaag al best veel overdag heeft geslapen (in de draagzak, in de buggy, in de auto). Jantine kijkt nog wat TV (best veel herkenbare series en films hebben ze hier) en Erik bewerkt wat foto's voor het blog (gelukkig wat minder foto's dan gister, slechts 250 ipv 320 gister !!!). Morgen lekker geen wekker. |
Vrijdag 28 oktober 2016 Vandaag al om 6 uur de wekker, want we willen de dag Yellowstone zo optimaal mogelijk gebruiken. Het ontbijt was best te doen, al hadden ze geen kinderstoel en moest Youp dus op een gewone stoel, waar hij halverwege het ontbijt heel hard vanaf viel en zo een tand door zijn lip viel. Het personeel kwam meteen met ijsjes en allerlei lieve dingen aan gedragen, maar we hadden liever een kinderstoel gehad. We rijden vanuit Cody zo richting de oostingang van Yellowstone, al duurt die rit nog dik een uur en rijden we eerst door Shoshone National Forest, welke ook mooi was en we kwamen veel herten tegen. Youp slaapt lekker nog het hele stuk. We hebben langzaam de zon op zien komen en helaas kwamen toen ook de eerste regendruppels van de dag (en helaas niet de laatste). Bij Yellowstone zelf hoefden we niets te betalen, we hadden bij de Badlands al een jaarpas voor alle Nationale parken genomen, welke we er nu al bijna uit hebben. En meteen is het echt supermooi hier: bossen, bergen, we rijden langs besneeuwde pieken en we gaan driftig op zoek naar beren. We zijn nog zo vroeg, we hopen dat we er nog 2 broodjes zien smeren voor het ontbijt. We hebben namelijk een foute CD van thuis mee van kinderradio.nl, met daarop ook 2 beren die broodjes smeren, Youp vindt de muziek gelukkig wel leuk. We zien wel heel snel al een hele grote dikke bizon op onze weg lopen, wat een groot beest, dus we rijden er maar met een boogje omheen en maken vanuit het raampje wat foto's. Verder langs Yellowstone lake: een groot meer midden in de caldara en we zien meteen al de eerste stoom uit de grond komen bij steamboat point. Soms ruiken we alleen dat er geisers of iets in de buurt zien, want dan ruiken we het zwavel van verre (wat overigens heerlijk naar rotte eieren ruikt). We rijden verder richting het noorden, we rijden zo langzaam, dat we Youp bij Jantine op schoot nemen voorin, zodat ook hij de bizons en alle stoom kan zien. Hij kijkt zijn ogen uit. Bij de Mud Vulcano lopen we een rondje, echt zo mooi om al dat gepruttel en stoom te zien. Sommige van die fumeroles hebben ook pakkende namen zoals Devil's mouth. Verder langs de Upper en de Lower falls, 2 watervallen, welke mooi zijn, maar wat echt supermooi was, was de "Grand Canyon of the Yellowstone", met achteraan 'Artist Point'. Wat een supermooi uitzicht, wat een kleuren, het lijkt wel nep zo mooi. En we zijn trouwens echt overal de enigen zo'n beetje. Volgende week sluit Yellowstone, dus we zitten echt in het laagseizoen. Willen we een foto maken? Stoppen we gewoon de auto middenop de weg en maken die foto. Hele stukken geen auto's voor of achter ons gezien, hele stukken wandelend geen andere mensen tegen gekomen. We rijden verder, we wilden via Tower-Rooseveldt naar de Mammoth Hot springs, maar deze weg was dicht wegens weg werkzaamheden, dus omrijden via Norris. Vonden we niet zo heel erg, want na al die mooie plaatjes en dat gewandel valt Youp lekker in slaap en slaapt voor de komende 1,5 uur. Bij de Tower valt weinig te beleven, al wordt enkel Jantine's moeizaam onderweg al rijdende gesmeerde broodje pindakaas door Erik gestolen en opgegeten. We maken enkel wat foto's van mooie vergezichten onderweg en van een versteende boom. Vonden we de eerste paar bizons nog bijzonder, inmiddels hebben we er zo ontzettend veel gezien. We zien trouwens nog een vos en wat eekhoorns voorbij komen en een grote eland in de rivier. We rijden terug naar de Mammoth Hot Springs en maken Youp wakker voor een leuke wandeling, langs deze terrassen. Eerst langs de lower terraces: mooi gevormde terrassen, met bovenaan een borrelende en stomende bron. Weer met allerlei verschillende kleurtjes. We rijden een klein stukje en bezoeken ook de upper terraces. Hier moeten we flink wat trappen voor omhoog, dus gaat Youp lekker bij Erik in de draagzak op de rug mee. Het laatste stukje mag hij naar beneden lopen, al loopt hij dan ook 4x een andere kant op dan wat wij willen uiteraard. We zakken af naar Norris, maar onderweg valt er weer van alles te zien, met continu pakkende namen zoals 'Hellroaring mountain', 'the Tunderer' en 'Firehole'. Het blijft echt het ene mooie vergezicht na het andere, al regent het nu een beetje, zodat we er als Japannertjes doorheen gaan: even kijken, fotootje en hup de droge auto weer in. Bij Norris bezoeken we eerst het Porcelain basin: een stomend mooi basin, met hele mooie kleuren. Hier is het ook weer te ver voor Youp om te lopen, dus zit hij weer lekker in de draagzak bij Erik. Ertegenover ligt het Back Basin, welke we ook bezoeken. Eerst de 'Steamboat Geyser, welke iedere paar minuten een beetje uitbarst. De laatste grote uitbarsting was in september 2014 lezen we en die was dan ook 91 meter hoog! We lopen verder langs allerlei andere geisers en pruttelende en stomende bronnen. Echt weer heel mooi om te zien, en keren om bij de Echinus Geyser. Deze barst iedere 5 tot 21 uur uit.....mmmmm daar kunnen we niet op wachten. Helaas regent het nog steeds een beetje al merkt Youp daar niets van, want die slaapt heerlijk beschut op de rug bij Erik en mist al dit moois. We zakken nog even wat verder af richting het Lower Geyser Basin. Eerst nog een D-tour langs de firehole canyon drive: langs een wildstromende rivier met mooie watervallen en een coole canyon (waar trouwens best wat vissers tot hun middel in het water staan). Bij de Lower Geyser zitten weer heel veel grote en kleine geisers, met de bekendste de Fountain Paint Pot: deze pruttelt rode modder de lucht in en vooral heel veel stoom en langs de Great Fountain Geyser, wederom een geiser met onbekende tijdstip van uitbarsten. Het is echt supermooi allemaal. Inmiddels zijn we allemaal moe, nat en hongerig en rijden we het park uit naar de plaats West Yellowstone. We hebben al de halve dag trek in pizza en pizza zou het dus worden. Al belanden we hiervoor in de Wild West saloon/pizza tent. De buurman, waar wij onze auto parkeren, is een wapenverkoop tent en in deze saloon vooral veel mannen met baarden die aan het bier zitten, en wij dus met onze Youp :-) De pizza was heel erg lekker en we genieten er echt van: we warmen lekker op, worden weer droog en onze hongerige maagjes worden weer gevuld. Al is het Jantine wederom deze avond niet gelukt (nog geen ene avond deze vakantie) om haar bordje leeg te eten (enorme porties hier overal), maar gelukkig kan ze een deel altijd bij Youp en bij Erik kwijt. Ons hotel zit 100 meter verderop, tis maar een klein plaatsje hier, en we zijn zo ingecheckt in onze mooie ruime kamer. Ze hebben hier een best leuk zwembad en een jacuzzi, maar we hebben geen puf hier meer voor. Youp slaapt lekker snel in en wij gaan zo ook maar eens slapen. Dit was echt een supermooie dag met heeeeeel veel gezien en gedaan, waarbij we nog de helft zijn vergeten hier op te schrijven. |
Donderdag 27 oktober 2016 Vandaag weer beetje zelfde tijdstip op, maar we hadden vandaag alle tijd, want we hoeven maar een korte rit vandaag. Dus op ons gemakje ontbeten en de koffers en alle losse tasjes welke we inmiddels in de auto hebben verzameld een beetje gereorganiseerd. Onze auto ziet er trouwens uit alsof we er er al 2 jaar in wonen ipv nu 5 dagen in rondreizen, maar gelukkig leveren we hem lekker gewoon over ruim 2 weken weer in. Op het weather channel (een TV zender welke 24 uur per dag weerberichten uitzend) zien we dat het de warmste oktober sinds heel lange tijd is. Gemiddeld 20 graden Fahrenheit hoger dan normaal. Vinden wij helemaal niet erg, al hebben we veel te veel warme kleding mee en te weinig zomerkleding. We gaan nog even zwemmen in de jacuzzi van het hotel, Youp vindt dat helemaal top en spettert er lekker op los. Tegen half 11 rijden we weg en Youp valt 2 minuten later al lekker in slaap. We rijden een kort stukje naar het Bighorn National Forrest: eerst een flink stuk omhoog de bergen in en het is er meteen weer heel erg mooi. Bossen, mooie rotsen met allerlei kleuren, besneeuwde stukken, kabbelende beekjes en ga zo maar door. Jantine schiet vanuit de auto als een echte Japanse de ene foto na de andere, Erik klaagt dat hij al die foto's vanavond moet bewerken voor het blog en Youp slaapt door al dit moois gewoon heen. Na ruim anderhalf uur zijn we de de bergketen gepasseerd en rijden we door het plaatsje 'Shell', daar waar Jantine's broer Xander werkt:-). We zien op het bord dat er toch zeker 83 mensen wonen, maar ze wel een kerk en een pub hebben. Vlak erna rijden we een stukje om voor de 'Red Gulch Dinosaur Tracksite': ze hebben hier heel veel sporen / voetafdrukken van dinosauriers gevonden, sporen van 167 miljoen jaar oud, al weten ze nog steeds niet van welk soort dino ze zijn. Ze noemen het de 'Ballroom', omdat er zoveel sporen kriskras door elkaar lopen, alsof ze hier gedanst hebben. We vinden het best indrukwekkend. Terug de auto rijden we in de richting van de plaats Cody. Dit is eigenlijk een saai stadje, welke volledig bestaansrecht heeft omdat het pal voor 1 van de 4 ingangen van Yellowstone ligt en hier dus 's-zomers massa's met toeristen komen, dus volop hotels en restaurants. Wij stoppen bij het Buffalo Bill Historical Center: een enorm museum met opgezette dieren, info over Yellowstone, over de lokale held Buffalo Bill, over Indianen en lokale kunst. We worden gematst door de man achter de kassa: Youp lacht lief naar hem en we maken een vriendelijk praatje en de entree is ineens 16 dollar voor ons drieen ipv 38 dollar. Al denkt hij nu wel dat we uit Polen ipv Holland komen. Het was vooral ook om de tijd een beetje te verdrijven, al vindt Youp met name al die dieren tof om te zien, maar het leukste vindt hij nog de speeltuin op het binnenterrein. Het is dan ook heerlijk 20 graden en een zonnetje. We rijden nog langs Old Trail Town, maar die is al gesloten voor de winter. We zitten echt op het randje dat alles nog open is, zo gaat bovenstaand museum 31 oktober sluiten voor dit jaar. In Cody zit ook ons volgende onderkomen: het Comfort Inn. We checken in en laten Youp lekker even spelen in de kamer om tegen een uur of 6 even naar een supermarkt te gaan om broodjes te kopen voor de lunch van morgen in Yellowstone. Daarna uit eten in het Sunset Restaurant: Jantine en Youp delen de spaghetti en Erik had iets van beef besteld, medium done, maar krijgt een soort van schnitzel. Jantine krijgt wel wonderbaarlijk genoeg frietjes als side dish bij haar spaghetti....mmmmm die Amerikanen eten ook overal frietjes bij. Youp vermaakt weer de buren en het personeel en zit aan het einde van de maaltijd compleet onder de spaghetti en de schnitzel, dus we gaan snel terug naar ons hotel, waar meneer binnen enkele tellen slaapt. Wij gaan er ook vroeg in vandaag, aangezien we morgen een lange en drukke dag in Yellowstone hebben en dus vroeg op willen staan. |
Woensdag 26 oktober 2016 We worden rond 8 uur door Youp vanuit zijn tent gewekt en we ontbijten vandaag op de hotelkamer, aangezien het ontbijt er hier niet bij in zat. Prima geslapen overigens. Buiten blijkt het vannacht hier gevroren te hebben, dus Erik mag fijn de autoruiten schrappen. Jantine checkt samen met Youp uit en haalt een lekkere koffie voor Erik voor onderweg. Volgens de auto is het buiten nu maar 2 graden, brrr. De eerste stop is maar een paar kilometer verderop: Bridal Veil Falls. Nou deze waterval stond bijna droog. Al is het hier echt weer heel mooi in de omgeving: we rijden dan ook op de Spearfish Canyon Scenic Byway. Terug in de bewoonde wereld tanken we eerst even en gaan op pad naar Devils Tower. De temperatuur is inmiddels gelukkig al snel opgeklommen naar rond de 20 graden met een heerlijk zonnetje. Wat hebben we een mazzel met het weer. We verlaten al snel South Dokota en rijden de staat Wyoming in. We zitten hier nog steeds in stoere cowboy land: iedereen rijdt hier in dikke pick up trucks, of zoals Erik ze noemt: space ships. Soms zit er een vrouw achter het stuur, die je dan echt moet zoeken in die grote auto. Verder zou het ons niet verbazen als iedereen hier een wapen in zijn dashboard kastje heeft liggen. Devils tower is DE attractie van hier in de buurt: het is ook wel een apart gezicht: een solitair staande vrij hoge rotspartij met eromheen een national park. We rijden tot de ingang van dat park en maken hier wat foto's. We stappen maar niet uit, want Youp ligt te snurken in zijn autostoel en we hebben toch geen zin om te hiken vandaag. We rijden verder naar de plaats Gilette (zou iedereen hier glad geschoren zijn?) en bezoeken een grote Wallmart. We zoeken nog een coole Halloween outfit voor Youp, en we vinden echt tig outfits, maar geen leuke. Vooral veel superman, batman en ninja turtle pakken, maar geen pompoen of geestpakken. Youp sleept trouwens echt van alles in de kar, wat wij er dan weer ongezien uit moeten zien te moffelen voordat we bij de kassa aankomen. We rijden verder door het "historische plaatsje Buffalo", maar wij zien die historie niet echt en zijn er dan ook snel doorheen. De snelweg is weer lekker rustig, alleen zoeken wij een plek om te stoppen, omdat Youp net zijn luier vol heeft gepoept en we wat willen lunchen. Overal van die leuke rustplekken langs de snelweg behalve hier. Dus Erik pakt op goed geluk de eerst volgende afrit, daar onderaan staat een vriendelijk bord met "private road, tresspassers will be shot", dus we nemen snel weer de oprit de snelweg op. De volgende afrit dan maar, hier een minuscuul stukje niet private land, waar we Youp snel verschonen en alle 3 een broodje eten en weer gaan. En ja hoor: 1 kilometer verderop ofzo: een hele leuke stopplek, met picknicktafels, toiletten en zelfs een speeltuintje voor Youp. Grrrr. Aangekomen in Sheridan, checken we meteen in: een gedegen maar goed Quality Inn hotel, weer met 2 kingsize bedden. Erik had thuis al het internet afgespeurd en we hebben het hier aan de balie nog maar gevraagd: is er iets te doen in deze omgeving? Nou vrij weinig, in Sheridan zelf zou een leuke oud aandoende winkelstraat zijn en omdat we hier in cowboyland zijn: een grote zadelmakerij met allerlei paardbenodigheden en een museum er bij. Wij dat maar eens uit checken. We wandelen die oude winkelstraat door, maar weinig boeiend. Die zadelmakerij is wel grappig, echt enorm veel zadels met heel veel versieringen en van sommigen zien we een prijs €3200 dollar!!! Verder ook heel veel lasso's, sporen en bits. We zitten overduidelijk ook in rodeo gebied. In het museum staan honderden zadels van voor deze regio bekende mensen door de jaren heen. Youp is een beetje moe geraakt, dus in ons hotel laten we hem nog een uurtje slapen terwijl Jantine lekker naar de film Tarzan op het Disney kanaal kijkt. We gaan het "stadscentrum" weer in en belanden op aanraden van onze receptionist bij een restaurant, waar het eten goed zou zijn. Nou het interieur was al superbijzonder: er was geen leeg plekje in de zaak, alles was behangen met memorabilia en het eten was er ook heel erg lekker. Jantine de fajita's en Erik wat beef. Youp snoept met van alles wat mee. Typische country muziek op de radio met als hoogtepunt "country road". Terug in het hotel, valt Youp zo in slaap en doen wij dit blog en lezen wat. |
Dinsdag 25 oktober 2016 Vandaag relax opgestaan en ontbeten in de eetzaal annex receptie annex lobby. We zitten hier wel in een 'stoer-mannen-gebied': alleen kerels met enorme pick-up trucs die de dag hier slijten met jagen. In deze receptie hangt het dan ook vol met opgezette dieren en hoofden van allerlei diersoorten. Als jong gezin en dan zeker met een klein jongetje bij ons, vallen we hier wel iets op. Maar ze zijn allervriendelijkst: zo knopen veel Amerikanen een praatje met ons aan en horen we van onze buurman (met dikke pick-up truck) dat hij fazanten hier heeft geschoten en vandaag weer verder gaat. In de kofferbak van die pick up: 2 grote koelboxen. We kijken er maar niet in. We gaan op pad. Na een paar miles, gaan we ineens weer een uur terug in de tijd: een andere tijdzone hier, dus we krijgen een uur cadeau vandaag. We beginnen weer met prairie land vol uitgestrekte droog grasland, maar in de verte doemen ineens wat bergen op: ja hoor hier moeten we zijn: Badlands National Park. We kopen bij de entree meteen een jaarkaart voor alle nationale parken in de VS, want we gaan er nog wat bezoeken deze reis. Echt een supermooie omgeving ineens: rotsformaties, spelonken, ravijntjes, pieken en dalen, en alerlei kleuren: rood, geel, bruin. We hebben een paar korte hikes uitgekozen, want Youp wil uiteraard zelf alles lopen. Die heeft trouwens veel meer aandacht voor de rondhuppelende konijntjes alhier. We zien nog een paar fossielen welke er hier gevonden zijn en zoals gezegd: het was een supermooie omgeving, eigenlijk ineens vanuit het niets deze bergen. Onderweg nog een paar overstekende bighorn sheep op de foto gezet. We rijden verder naar het plaatsje 'Wall'. Overdal reclame gezien van Wall drug: een keten alhier, en die keten is dus blijkbaar ontstaan in dit plaatsje. Hier zit dan ook een enorme Wall drug store met van alles erin: veel souvenier shops, een arcade, een T-rex, speelgoed toestellen voor Youp, zelfs een kerkje. We slenteren wat rond en Youp kijkt zijn ogen uit. We nemen een stukje verderop een lekker broodje van de Subway en gaan op pad naar Mount Rushmore. Youp valt al snel in slaap onderweg en na een uurtje zijn we er. Hier weer een enorm andere omgeving: we zitten nu in het Black Hills National Forrest. Weer ineens veel bergen, maar nu dus met bossen. 's-zomers zal het hier enorm toeristisch zijn: de weg ernaar toe is breed met volop eettenten en souvenier shops. Nu is het er lekker rustig en zijn we er zo. We hebben weer enorm mazzel met het weer: vanmorgen in de Badlands was het nog bewolkt, maar daarna is de zon gaan schijnen. Dus we lopen hier in onze shirts met 19 graden in het zonnetje. Mount Rushmore was erg grappig om te zien: de 4 presidenten (Washington, Jefferson, Rooseveldt en Lincoln) in de rotsen uitgehakt. Youp poseert weer vrolijk op een muurtje en wij worden weer aangesproken of we toevallig duitsers zijn. Wanneer je reist met een kind, wordt je überhaupt echt overal aangesproken. We gaan verder naar het Crazy Horse memorial. De Indianen waren waarschijnlijk jaloers en wilden hun eigen hoofd Chief in de rotsen uitgehakt zien, alleen dan echt 30x zo groot. De hoofden van Mount Rushmore passen alleen al in het hoofd van deze indiaan, laat staan zijn hele lijf en het paard waar hij op zit. Alleen is hier iemand in de jaren 40 in zijn uppie mee begonnen en is er anno 2016 alleen het hoofd en de bovenzijde van de arm van de indiaan klaar. ietwat teleurstellend voor de 22 dollar entree. Wij gaan het waarschijnlijk nooit mee maken dat dit beeld af komt. We reizen verder naar onze lodge van vandaag. Nog even snel een supermarkt in voor wat te snacken en een biertje voor Erik voor vanavond. Bij de kassa vraagt de cassiëre nog: "Does he like a sucker?" Euh? Een watte? Dit bleek een lollie te zijn en ja hoor die ging er wel in, al kleven nu alle 10 van Youps vingers, evenals zijn hele gezicht, zijn haren en de autostoel.... We pinnen nog even vanuit de auto bij een drive tru ATM en gaan verder. Echt weer een heel mooie omgeving hier. We rijden nog steeds door de Black Hills National Forrest, dus mooie vergezichten, stromende beekjes en bossen. Onze lodge zit echt weer in the middle of nowhere: maar het is een heel mooie lodge: hout met wederom allerlei opgezette dieren en dierhoofden met geweien. Hier wordt 's-zomers veel gevist en gehiked en in de winter gewintersport. Aangezien we geen zin hebben om straks in het pikkedonker weer terug te moeten rijden over deze kronkelende bergweggetjes, eten we vanavond in de lodge zelf. Onze eerste hamburgers op de VS-trip en ze smaakten echt prima. Youp zit zelf te smikkelen van zijn spaghetti en eet zo zijn buikje rond. Terug op de kamer gaan Jantine en Youp samen in bad om alle spaghetti, lollieresten en snotjes eraf te poetsen, maar het werd vooral een gezellig spetterfestijn. Youp valt daarna snel in slaap en Erik bewerkt nog wat foto's van het blog. |
Maandag 24 oktober 2016 Ondanks dat dit een shabbie hotel is, hebben we heerlijk geslapen tot 8 uur, daarna met ons 3-en in een verder lege eetzaal ontbeten. Wat ons verder wel opvalt is dat we tot nu toe overal dezelfde plastic borden, bekers en bestek hebben en hetzelfde wafel ijzer. Erik is inmiddels kampioen wafels bakken. Om 9 uur gaat 2 straten verderop de Palmer's Candie Factory open, dus wij wilden daar uiteraard wel een kijkje nemen. Helaas blijkt de fabriek toch niet hier te zitten, maar ruikt het in deze grote snoepwinkel verder heerlijk en laten wij ons verleiden tot de aankoop van wat lekker snoep en chocola. Hup de auto in op weg naar Sioux Falls, zo'n 1,5 uur rijden van hieruit. Eerst nog even getankt, wat best ingewikkeld is welke benzine we nu precies nodig hebben, dat we vooraf moeten betalen en dus in moeten schatten hoeveel er in deze tank gaat en dat er een hendel omgezet moet worden alvorens daadwerkelijk te kunnen tanken. We kunnen op pad en verlaten al snel de staat Iowa en gaan naar South Dakota. Youp zit een beetje te zingen achterin en we vermaken hem stieken met Tom & Jerry filmpjes op zijn tablet. Sioux Falls zijn mooie watervallen en ook best heel groot. We lopen er een heel stuk langs en steken het riviertje nog over. Youp moet uiteraard alles zelf lopen en wanneer wij naar links gaan, gaat hij soms naar rechts en is dan plots doof en blind voor zijn naam of voor ons. Wanneer we hem dan omdraaien, kan hij ineens niet meer op zijn benen staan. Maar ach, hij vindt alles 1 groot amusant spel. We lunchen met broodjes pindakaas en bananen uit de kofferbak en gaan op weg naar 'South Dakota's original 1880 town', op flink wat miles hier vandaan. Door al het gewandel en zijn volle maag is Youp zo in dromenland. Arme Erik, want door het monotone landschap is ook Jantine snel vertrokken en rijdt hij bijna 2 uur met 2 snurkende medepassagiers (niet dat we daadwerkelijk snurken). Het landschap onderweg is het typisch dat van Little House on the prairie: vele open vlaktes, deels met landbouwgrond (heel veel mais en ook zonnebloemen) en af en toe wat koeien. Maar verder veel van hetzelfde. Wat ons opvalt is dat er echt duizenden reclameborden langs de kant van de weg staan, zelfs bij de meest verlaten stukken. Zowiezo staat er voor iedere afslag 1 bord met de highlights van wat er daar te zien is, dan 1 bord met alle vreettenten en 1 bord met alle hotels en lodges. En hoe dichter bij een beetje grotere plaats, hoe meer reclame borden we zien. Zo zien we ook echt al ruim voor we er zijn reclame van die 1880 town, dat was zelfs 70 mijl vantevoren al, ofwel 112km. Maar na dik 2 uurtjes wil Erik even de beentjes strekken en stoppen we bij een enorme antiekhal. Best grappig om te zien, maar wij vinden al die oude meuk veel te duur, alhoewel we wel een setje naaigaren kopen met een naald erbij, zodat Erik even een knoop aan een broek kan zetten die er geen bleek te hebben toen hij die uit zijn koffer haalde. 5 kwartier later zijn we in die 1880 town, Youp heeft zich onderweg prima gehouden. Dit dorp pal langs de rijksweg is een grappig vertoon van een oud dorpje in het oude westen. Met een saloon (en erboven wat kamers voor de dames van lichte zeden) een postkantoor, een dokter, een schooltje, een kerk, een railway station etc. Nu hebben we helemaal het gevoel dat we bij het kleine huisje op de prairie zijn beland, of bij dr. Quinn the medicine woman of bij Dances with Wolves (waar ze hier overigens heel veel spullen vanuit die film hebben staan). Het was heel leuk om doorheen te lopen en overal binnen te kijken. Nog even wat souveniers gescoord (Youp had een knuffel-eland beet en heeft deze nooit meer los gelaten dus hebben we die ook maar gekocht). Terug de auto in en na 15 minuten waren wij bij onze volgende lodge. We kijken eerst of er in dit dorpje wat te eten valt te scoren en ja hoor: stukje verderop zien we een echt Amerikaans Steakhouse. Typisch houten interieur en het eten was er echt prima. Al zijn de porties groot en de cola's worden in vazen ingeschonken. Wanneer we blij zijn dat we die op hebben, komt er een ijverige serveerster ze uiteraard bijvullen voor de gratis refill. Onze lodge is verder prima: een groot net houten gebouw. Wij zitten in het bijgebouw er links naast, waar we onze auto pal voor de deur kunnen parkeren. Ook verbazingswekkend hoeveel troep we al in de auto hebben verzameld en dat na 4 dagen. We geven gewoon Youp de schuld van dit alles. We besluiten nog even te zwemmen in het binnenzwembad. Het ene bad was wat koud en het bubbelbad was juist loeiheet. Zo'n bubbelbad verwacht je nadat je geskied hebt ofzo. Youp vindt het zwemmen in ieder geval prachtig en blijft met zijn bal gooien. Daarna terug naar onze ruime kamer, deze kamer is echt groot en gaat Youp lekker in zijn tent overnachten en hebben wij de keuze uit 2 tweepersoonsbedden. |
Zondag 23 oktober 2016 We zijn gelukkig aardig door onze jetleg heen en ook Youp werd vandaag pas wakker om 7 uur. We starten rustig op en onbijten in de eetzaal / lobby / receptie, dus dit was een beetje apart. Hier zaten ook dikke Amerikanen vergeleken waarbij wij ons superslank voelen en die namen daarbij allemaal nog een ontbijt van de McDonalds welke naast ons hotel zit. Wij maar weer lekker onze eigen wafels gebakken met toast en een muffin en lekkere jus d'orange. We rijden rond een uur of 9 weg, de eerst stint is een lang stuk naar Pella. Onderweg enkel glooiende heuveltjes met landerijen, landerijen en nog eens landerijen met soms een klein gehuchtje. Wat ons wel opvalt is dat we de afgelopen dagen door 'Trump-land' zijn gereden. Veel borden in de tuin met vote Trump erop en allerlei nare teksten over Clinton. En sommige huizen zijn heel leuk versierd voor Halloween. Wel heel Christelijk allemaal hier en Youp slaapt de halve reis. Terug naar Pella: Erik had dit dorp gevonden omdat we na 1,5 uur rijden ergens wilden stoppen om de beentjes te strekken en Pella bleek een oud Nederlands koloniaal dorp te zijn, gesticht eind 19e eeuw. Dit dorp was echt te grappig voor woorden: alleen maar Nederlandse achternamen, teksten, windmolens, Zaanse huisjes, Delfts blauw etc. Zo was er een Bakker van der Ploeg, een slagerij Jansen en een Vermeer fabriek en ga zo maar door. We lopen een heerlijk rondje door het dorp in de zon. Erik had thuis keurig van iedere stad de gemiddelde temperatuur van oktober opgezocht en het zou hier tussen de 4 en 14 graden moeten zijn.....nou het was 25 graden met een lekker zonnetje, dus super. Alleen hebben we denk ik veel te veel winter kleding meegenomen ipv t-shirts en korte broeken. We nemen nog een cappuccino een een chocomel op een terras, lopen nog langs wat Nederlandse monumenten met Zeeuwse meisjes en tulpen, langs een Nederlands klokkenspel, langs het Royal Amsterdam Hotel, een (helaas lege) gracht met een brug: echt supergrappig hier. Youp loopt uiteraard het hele stuk zelf. Die wil tegenwoordig echt alles zelf doen. Terug de auto in naar Des Moines, de hoofdstad van deze staat Iowa. We wisten van de vorige reis, dat iedere staat-hoofdstad een capitol building heeft: dit heeft altijd een grote koepel, gelijkend op de koepel van het capitool in Washington, alleen mag de lokale nooit zo groot zijn. Nou hier dus ook weer een groot gebouw met een grote gouden koepel...over tussen kunst en kitsch gesproken....dit is voornamelijk kitsch. We steken de rivier over naar het John and Mary Pappajohn Sculpture Park: een mooi park met heel veel aparte en ook mooie beelden. We nemen hier een picknick in het park: broodjes en wat drinken en vooral veel druiven, welke we gister al bij de Walmarkt hadden gekocht. Terug op pad naar Sioux City, deze stad staat al ver van tevoren op alle borden aangegeven, dus is een vrij grote stad. In Amerika is het verboden om te gokken, behalve op grondgebieden van de oude Indianen, zoals bijvoorbeeld ook in Las Vegas en dus ook hier in Sioux City. We belandden in het Hard Rock casino en hotel. We worden meteen bij de voordeur tegengehouden: Youp is onder de 21 en mag dus niet naar binnen. We moeten even omlopen om aan de andere kant binnen te gaan zodat we direct bij het restaurant komen. Hier hebben ze een enorm buffet voor 14,99 dollar en drankjes met onbeperkte refill voor 0,99 dollar. Dit was echt prima binnen te houden en onze ogen zijn weer groter dan onze magen. Youp kijkt zijn ogen uit in het casino met al de flikkerende lampjes. We rijden het laatste stukje naar ons hotel en checken in. We hebben over de hele wereld in Ramada hotels gezeten en die waren altijd chiq, nou deze echt niet. Terwijl dit 1 van de duurste hotels van deze reis is. De eerste kamer die we kregen stonk en het licht deed het niet, dus we zijn 8 kamers verderop gaan zitten en dat was nog te doen. We zijn relatief vroeg vandaag: Youp gaat tegen 8 uur zijn eigen camping tentje in en wij luieren nog wat. |
Zaterdag 22 oktober 2016 Alle 3 heerlijk geslapen, alleen was Youp al om 5 uur wakker. Die dacht van "ja hallo het is voor mijn gevoel al 12 uur in de middag, laten we wat gaan doen". We luisteren nog een uurtje naar zijn gebrabbel en staan dan ook maar op om zo al om 7 uur aan het ontbijt te zitten, zo vroeg hebben we dat nog nooit vrijwillig gedaan. Het ontbijt was prima met al z'n donuts, muffins, toast, en je eigen waffles maken. Youp eet van alles mee. Omdat het nog zo vroeg is en er nu geen files staan, rijden we toch weer terug naar Chicago om daar in Oak Park wat beroemde Frank LLoyd Wright huizen te bekijken: daar waar hij gewoond heeft en wat hij heeft ontworpen, zoals een tempel. Erik is helemaal blij, Youp slaapt lekker door dit moois heen. Het is trouwens een schitterende dag vandaag: strakblauwe lucht en zon, dus helemaal goed. We rijden weer naar Downtown, om toch de Willis Tower te beklimmen. We zien dat die pas om 10 uur open gaat en we zijn daar al iets na 9 uur, dus besluiten we weer even naar het Millenium park te wandelen om daar nogmaals dat Pavillion en die Cloud Gate te zien, maar nu bij daglicht. Dit was weer heel mooi. Ook onderweg glazenwassers letterlijk aan een kabeltje op hele grote hoogtes zien bungelen aan het werk. Downtown Chicago staat echt vol mooie gebouwen trouwens. Terug naar de Willis tower, bleek dat we om 9 uur beter meteen toch naar binnen hadden moeten gaan, want nu staan er enorme rijden voor de 1e lift, voor de scanner, voor de ticketbalie, voor de 2e lift etc. Dus Erik staat telkens in de rij en Jantine laat Youp rondjes rennen en overal op klimmen. Hij is vandaag weer supervrolijk, dus hij lacht naar iedereen en iedereen vindt hem weer zo supercute. Youp lacht nog naar lantaarnpalen als hij niemand anders heeft om tegenaan te lachen. Tegen 11 uur zijn we boven en het is weer een mooi uitzicht over de stad en over Lake Michigan. Youp kan nu al vertellen dat hij in 3 van de 10 hoogste torens ter wereld is geweest, en dat op zijn leeftijd. Terug naar beneden, waar we nog snel een broodje en wat drinken scoren voor de lunch onderweg en nog even langs Robie House rijden, weer een beroemd gebouw van architect Frank Lloyd Wright. We moeten vandaag een eindje rijden en we verlaten al snel de drukte van Chicago en rijden vanuit Illinois naar de staat Iowa. Onderweg vooral heel veel landerijen met heel veel graan en mais en af en toe een boerderij. Wel om de zoveel tijd weer allerlei 'foodstops', dit zijn plekken langs de snelweg met allerlei eettenten, maar vooral veel McDonalds, Burger Kings, Wendy's, Denny's, Tace Bells etc. We stoppen om de beentjes te strekken nog bij Starved Rock State park, omdat hier mooie watervallen zouden zijn. Alleen had a: half Iowa dit plan voor deze mooie zaterdag ook bedacht, dus was het er superdruk en b: was het hier aardig droog, dus waren de watervallen na het voorjaar al droog gevallen. Het was verder wel een heel mooi park, waar we maar een klein stukje van hebben gezien, want Youp wilde alles zelf lopen, zelf de trappen op etc. Prima, het was 22 graden met een heerlijk zonnetje en superlekkere boslucht, dus wij vonden het al lang best. Terug naar de auto, waar de volgende stop een grote Mall zou zijn onderweg, maar toen sliep Youp en zijn we meteen doorgereden naar Devonian Fossil Gorge. Een mooie kloof die nu droog staat en waar heel veel fossielen te zien zijn. Youp vond het heerlijk rondlopen hier en hij vond het vooral leuk om steentjes in het water te gooien. Wij vinden het vooral bijzonder dat die fossielen zo enorm oud zijn, wat zijn we daarbij maar nietig. We zien nog even de Coralville dam iets verderop met de Iowa River en rijden daarna nog een half uurtje verder naar een grote Wallmart. We moeten nu toch echt even wat inslaan, anders zitten we zonder luiers en Youp-voer straks. Ernaast een heerlijke pizza tent bezocht en tegen half 10 waren we weer in ons volgende hotel. Youp en Jantine sliepen vrij snel, terwijl Erik nog wat foto's op de laptop bewerkt. |
Vrijdag 21 oktober 2016 Vandaag vroeg om 4.45 uur de wekker: want we gaan op reis! Snel even aangekleed, broodjes gesmeerd, auto volgeladen en Youp gewekt, op pad naar Schiphol. Youp zijn autostoel mocht ook mee, we dachten die even te laten sealen, maar dat kon helaas niet, dus moesten we voor 31 euro een domme zak kopen. Alles ingecheckt. De vorige keer naar Porto stonden we zeer lang voor de douane en security, nu waren we er supersnel doorheen. Dus hadden we heel veel tijd bij de gate. Youp lekker laten rennen en wat laten spelen bij het Nemo-science deel op Schiphol en de zon op zien komen. Youp kent het woord en begrip vliegtuig al, dus echt bij ieder vliegtuig helemaal enthousiast voor de ramen staan springen en wijzen en roepen. Op naar Dublin, door Youp mochten we heerlijk als eerste naar binnen, wij snel 3 stoelen geconfisceerd ipv 2 en zodoende hadden wij de enige lege stoel in het vliegtuig, zodat Youp lekker tussen ons in kon spingen en bewegen. Helaas had deze vlucht vertraging, dus in Dublin haasten om onze volgende vlucht te halen. Hier hebben ze een pre-clearance van de Amerikaanse douane, zodat het straks in de VS makkelijk zou moeten gaan. Maar echt enorme rijden voor de scanner, wij Youp in de strijd gegooid en hop: we mochten door de priority lane. Door naar de volgende rijen voor de paspoort check, voor de Esta check en voor de daadwerkelijke douane. Nou door Youp en doordat we zo krap in de tijd zaten mochten wij echt overal die superlange rijen skippen en hop: we hadden zo onze Amerikaanse stempels in onze paspoorten. (nog best lastig om Youp in een camera te laten kijken voor zijn foto en de vingerafdrukken correct te laten zijn). Bij de gate weer enorme rijen. Wij raden iederen aan: reis met een kind en ja hoor: langs die hele rij en we zaten zo in het vliegtuig. Helaas aardig volle vlucht, dus 9 uur met Youp op schoot. Die viel in slaap bij de take off, helaas na 3 kwartier weer wakker en zodoende hebben we hem 8 uur geëntertaind. Hij vond echt alles best, lacht naar iedereen, zit aan ieder knopje en dingetje en heeft 20 keer de gangpaden heen en weer gelopen. De stewardessen wilden hem wel kidnappen mee naar huis, onze charmeur. En 2 maaltijden aan boord met een kind op schoot, is een uitdaging. Bij de landing viel meneer weer in slaap. Maar gewekt om naar buiten te gaan, hier stonden we met een groep andere transfer passengers erg lang op onze kofffers te wachten. Voordeel was wel dat we hier totaal geen douane meer hebben gezien en dat dus heel snel ging. Op zoek naar onze rental car. Omdat we al pre-clearance hadden, waren we op een buitenbaan bij een buitenpier geland en was dit maar een kleine hal zonder veel borden of iets. Erik maar wezen vragen en we moesten buiten maar wachten op een busje. Stond daar ook niets aangegeven, dus maar hopen dat we goed stonden. Gelukkig kwam het busje van Dollar rent a car wel, en hadden we snel onze Toyota Camry. Aangezien het nu bijna 3 uur 's middags was, wilden we meteen maar doorrijden naar downtown Chicago. Volgens de navigatie zou dit 23 minuten duren, nou dit was buiten de vrijdagmiddag spits gerekend....we stonden knetter vast en deden er anderhalf uur over! Wat best stressvol was, aangezien we op hadden gezocht dat de boottour om half 5 zou starten. Gelukkig kwamen we daar 16.28 uur aangerend, bleek die pas om 17.00 uur uur te gaan. Goede website hebben ze dus. We hadden de folder zelfs uitgeprint bij ons en daar stond voor oktober echt 16.30. Even met Youp de mussen en andere vogels zitten bekijken en toen aan boord. Dit was een hele leuke rondvaart over de Chicago-river en door de sluizen over Lake Michigan, met een supermooi uitzicht over de Skyline van Chicago. Alleen was de temperatuur op open water in de wind best fris, dus Erik bleef bikkelen boven buiten terwijl Youp en Jantine lekker behaaglijk beneden binnen zaten. Hele mooie architectuur en gebouwen gezien. Na de boottrip zijn we naar het Millenium park gewandeld, om hier het Jay Pritzker Pavillion van de beroemde archtect (voor sommigen van ons dan) Frank Gehry te bewonderen en de Cloud Gate (een grote chromen druppel) van de Britse kunstenaar Anish Kapoor te zien. Inmiddels hartstikke donker buiten en Youp vindt vooral alle lichtjes en lampjes wel tof. Deze stad geeft zoveel licht, dat zelfs de wolken oplichten. Youp houdt zich verder prima, ondanks dat hij vanmorgen zo vroeg was gewekt, zijn middagslaap heeft gemist en het 7 uur tijdsverschil is en dus voor zijn gevoel nu 4 uur 's nachts is. We lopen terug naar de auto en mogen fijn 28 dollar parkeerkosten afrekenen. We rijden nog even langs het auditorium, weer een beroemd gebouw van Frank LLoyd Wright en rijden naar ons hotel. Weer dik in de file en inmiddels in het 9 uur als we daar allemaal moe aangekomen. Youp had het inmiddels wel een beetje gehad van al het gesjouw en alle indrukken, die was totall loss. We vallen alle 3 zonder avondeten zo in slaap. |